Heldere en sprankelende plaat van Dirty Projectors

De New Yorkse avant-gardisten van Dirty Projectors bewijzen op Swing Lo Magellan dat ze ook zonder dwarse kuren kunnen scoren.

Dirty Projectors ****

Swing Lo Magellan

indiepop

Domino

De primussen van de klas van 2009 blazen opnieuw verzamelen. Drie jaar geleden schoven Animal Collective, Grizzly Bear en Dirty Projectors met hun respectieve albums enkele banken vooruit. Alle drie mikken ze nu tijdens of vlak na de zomervakantie nieuw werk in de rekken. Met nog een album van de Britse alumni The xx in het verschiet wordt het nu al drummen in de eindejaarlijstjes.

Bitte Orca van Dirty Projectors was een sublieme ontdekkingstocht naar de song in de song, een grillige lofzang aan de menselijke stem waarin de rekbaarheid van de popmuziek op de proef werd gesteld als een opgespannen snelbinder. Ook Swing Lo Magellan is een amalgaam van folk, r&b, gospel, afropop en hardrock – yep: wanneer de storm van gitaren in opener Offspring Are Blank opsteekt, waan je je even in de gestonewashte seventies, en niet in het episch centrum van de New Yorkse avant-garde anno 2012.

Dirty Projectors maken ‘moeilijke’ muziek, zo heet het – lees: vocale jazzacrobatiek, tegendraadse percussie en stijlbreuken binnen en buiten elke muziekcategorie zijn schering en inslag. Voor wat het waard is: dit is de meest toegankelijke Dirty Projectorsplaat tot nu toe. Songs als Just from Chevron, het titelnummer en het sublieme Dance for You kun je evengoed meefluiten te paard of te koets, maar eerst is het tunnelen door drie lagen ritmisch handgeklap, uit de pas lopende folkgitaar en cinemastrijkers.

De nieuwe, zesde, Dirty Projectors is een spiegelpaleis: helder, doorzichtig zelfs – je wéét wat er voor je ligt, het duurt alleen even voor je eruit bent. De ballingschapblues van de Stones, de geest van Arthur Russell én de euforie van een antieke Alan Lomaxopname, het zit allemaal onder de stop van afsluiter Unto Caesar. Vink onderweg ook psychedelische gitaren (Maybe That Was It), een sober – sober! – liefdesliedje (Impregnable Question) en country gezongen met de tongue diep in de cheek (Irresponsible Tune) aan.

Zangeres Angel Deradoorian – het korte kopje op de hoes van Bitte Orca – staat op non-actief, en dat is jammer. De vocale symbiose met Amber Coffman – die van Major Lazers zomerhitje Get Free – was een vertrouwd houvast in hun met vele capriolen geplaveid parcours. Maar ook zonder is Swing Lo Magellan een sprankelende trip die, euhm, swingt van het zang- en spelplezier. Woops, they did it again!

Jonas Boel

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content