Fever Ray zoekt met nieuwe plaat het snijvlak op tussen liefde en libido

Karin Dreijer aka Fever Ray. © .

Acht jaar na haar eerste plaat als Fever Ray laat Karin Dreijer een tweede los. Begin alvast onbehaaglijk op uw stoel te schuiven.

FEVER RAY – PLUNGE

Plunge nestelt zich helemaal op de lijn der verwachtingen die Karin Dreijer heeft getrokken met haar broer Olof in The Knife, en solo als Fever Ray. Sinistere elektro met grove korrel en vele maskers, daarmee wrijft Dreijer ook hier knokkelgewijs over je schedel. Tegelijk staat deze elpee bol van de verrassingen. Dreijer zoekt bewust de snijvlakken op tussen pijn en genot, liefde en libido, maatschappij en individu, met navenante tonale verschillen.

Wat wél tot een rode draad samenklit, is het aantal keer dat ze het vleselijke genot als metafoor hanteert. Seks als maatstaf voor een libertijnse ingesteldheid – ‘You’re not curious/ I don’t think you should hang with us’. Seks als tegengewicht voor virtuele intimiteit – ‘Tell me something sexy and I’ll log off my whatever’. Seks als conclusie van een door Dreijer uitgedokterde theorie waaraan we vooralsnog geen touw kunnen vastknopen – ‘This country makes it hard to fuck’.

Een nogal brute woordkeuze, zoals ook ‘I want to run my fingers up your pussy’ in single To the Moon and Back dat is. Toch legt Dreijer daarmee vooral haar kwetsbaarheid bloot: niet zonder wanhoop zoekt ze diep wortelende liefde in een samensmelting van lichamen, onzeker of de geesten zullen volgen.

De muziek evoceert dat existentiële gekronkel prima, mede door de vele vrouwelijke coproducers, onder wie de Zweedse EDM-coryfee Tami T, de Britse techno-dj Paula Temple, de Frans-Portugese batidamaakster Nídia en de Tunesische elektroperformer Deena Abdelwahed.

In de uitgebeende elektrodeun IDK About You maakt een extatische vrouwenkreun deel uit van het ritmische weefsel. Naargeestige geluiden alom: in Wanna Sip gieren de synths als neersuizende bommen, terwijl het in Falling lijkt alsof een papierversnipperaar iets oneigenlijks te slikken krijgt.

Toch kent Plunge sentimentele momenten. Mustn’t Hurry schrijdt met het geblaas op metalen pijpen Kate Bush achterna. In Red Trails simuleert een krassende viool de sporen die op het hart zijn achtergebleven na het verlies van een geliefde. En afsluiter Mama’s Hand is zachte, tribale dance die zich afvraagt tussen welke plooi ‘The final puzzle piece/ This little thing called love’ in godsnaam gesukkeld kan zijn.

Dreijer orakelt, fantaseert, wroet en treurt, met in haar hoofd liefde als allerhoogste heil/geil. Een accurate titel: Plunge is een plaat die zich góóit.

Downloadtips: Mustn’t Hurry // Falling // IDK About You

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content