De nieuwe Yeasayer klinkt scherper en swingender

Scherper, meer gefocust en swingender dan ooit: ‘Fragrant World’, de derde plaat van Yeasayer, ontspint zich spontaan van ondoordringbaar kluwen naar intelligente pop.

Yeasayer ***

Fragrant World

indiepop

Mute

Niet dat we de testosteroncinema van Michael Bay doorgaans een warm hart toedragen, maar toch: herinner u de scène in Tranformers: Revenge of the Fallen, waarin de huisraad van Shia LaBeouf dankzij een soort ruimtevirus verandert in een zwerm weapons of small destruction – toasters, microgolfovens, mixers en messenslijpers in één gewelddadige slam dance. Zó klinkt de nieuwe Yeasayer: als een soundtrack bij jachtige tijden waarin gadgets ons op alle flanken bestoken met informatie, een spervuur aan data dat onze interne circuits dreigt door te branden. ‘All hell is gonna break loose’, luidt dan ook de mantra van zanger Chris Keating in Demon Road terwijl zijn maats Anand Wilder en Ira Wolf Tuton meer dan vier minuten lijken te talmen of ze nu het rode of het blauwe kabeltje dienen door te knippen.

Yeasayer was altijd al een groep met één wantrouwig oog op de steeds sneller toekomende tijd gericht. Zelfs toen ze op debuut All Hour Cymbals haar psychedelische seventiesrock met Afrikaanse en Oost-Europese motiefjes opsmukte, klonk het, in 2080, al van ‘I can’t sleep when I think about the future I was born into’. We zijn inmiddels vijf jaar verder en Yeasayer draait net als de rest van wereld steeds harder door. Gitaren zijn zo goed als nergens meer herkenbaar te bekennen, de machines staan na het onder de experimenteerdrift zuchtende Odd Blood van twee jaar geleden nu nóg een stap dichter bij de totale heerschappij.

Op het eerste gehoor (en het tweede, en het derde) lijkt Fragrant World een ondoordringbaar kluwen van abstracte r&b, verknipte new wave en opgehitste IDM, maar de aanhouder wordt beloond met iets waarmee we allemaal ons suikerhart kunnen ophalen: intelligente popmuziek; maar dan wel popmuziek die zichzelf regelmatig met een schoudergreep averechts ván de mat katapulteert.

Bands die zich per album steeds meer overleveren aan de grillen van de elektronica en gitaren inruilen voor synthesizers durven hun edge wel eens te verliezen – zie The Killers en Gossip, om maar twee voorbeelden te noemen – maar Yeasayer maakt de omgekeerde beweging: op Fragrant World klinken ze scherper, swingender en meer gefocust dan ooit. Als ze niet over hun tros kabeltjes struikelen, gaat dat vonken geven wanneer ze eind september de Brusselse AB aandoen.

Jonas Boel

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content