De nieuwe St. Vincent: een plaat met dubbele waarde

Annie Clark aka St. Vincent: minder afstandelijk. © .

Masseduction, Annie Clarks vijfde album als St. Vincent, heet een werk over seks, drugs en droefheid te zijn. Daar pasten wel wat fellere kleuren, wulpsere outfits en stoutere poses bij.

St. Vincent – Masseduction

En ja, we zijn nog altijd de plaat aan het bespreken, niet de hoes errond (niet eens Clarks derrière, trouwens). Geduchte gitaarspeelster of niet, de New Yorkse dolt al langer met elektronica en filterbanken, en op Masseduction trekt ze nog grotere blikken synthrock, discopop en elektroclash open. Het op decadente Moroderbeats denderende Sugarboy kon niet maximalistischer, en bij andere dreundeunen waaieren gedachten zelfs uit naar popdominatrices à la Lady Gaga (Young Lover) en Alison Goldfrapp (Masseduction).

Niettemin maakt de plaat een minder frenetieke maar wel extravagantere indruk dan St. Vincent uit 2014, iets waarvoor Clarke waarschijnlijk coproducer Jack Antonoff (Lorde, Taylor Swift) aanschreef. Geen knieval voor de commercie, want af en toe scheurt Clarks industriële gitaar nog altijd nijdig.

Ook met een song zoals Pills komt ze weer schalks, om niet te zeggen uitdagend uit de hoek. We horen een guitig, op K3 bemeten refrein dat het heeft over farmaceutisch snoepgoed voor overstuurde workaholics zoals Annie Clark er ooit zelf eentje was: ‘Pills to grow, pills to shrink, pills, pills, pills and a good stiff drink/ Pills to fuck, pills to eat, pills, pills, pills down the kitchen sink.’ En nu allemaal samen, jongens en meisjes!

De zachtere vormen, afgeronde hoeken en minder gezwollen zang op Masseduction hebben ook hun weerslag op de persoonlijker teksten. De Johnny met wie Clark op de titelloze voorganger nog samen een stukje Berlijnse Muur had opgesnoven? Die is schijnbaar uit haar leven verdwenen en in de nor beland, wat van Happy Birthday, Johnny veeleer een tragisch adieu maakt. Nog mooier en aandoenlijker is New York, het balladegewijs uitzwaaien van een andere dierbare (‘You’re the only motherfucker in the city who can handle me’). Maar zelfs als het muzikaal weer mag knetteren en vonken, zoals in de grimmige glittersong Los Ageless, komt Clark op de proppen met een van haar beste en zuiverste songs ooit.

Op Masseduction klinkt Annie Clark minder abstract en afstandelijk. ‘Haar sterkste plaat!’ zou de conclusie zijn geweest, ware het niet dat Clark er samen met pianist Thomas Bartlett ook een sterk afgepelde versie van zou hebben opgenomen. Brand een kaars opdat ook díé er binnenkort zal komen.

Downloadtips: Los Ageless // New York // Smoking Section

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content