VERDRINKEN DOEN WE LATER WEL

HET ZESDE METAAL, met centraal WANNES CAPPELLE: hoop tegen beter weten in.

‘De aarde warmt op, maar de wereld verkilt.’ Het is een van de vele rake vaststellingen op Calais, de nieuwe van Het Zesde Metaal.

De cd-titel roept meteen wrange associaties op: Calais is een onveilige haven die symbool staat voor wanhoop en radeloosheid, een plek waar gestrande asielzoekers hun toekomstdromen finaal in puin zien vallen. Wannes Cappelle mag zich dan al van zijn West-Vlaamse streektaal bedienen, hij is niet het type dat zich onder de kerktoren verschuilt. Op de vierde plaat van zijn groep demonstreert hij weer hoezeer het persoonlijke universeel is en het universele persoonlijk.

Stilistisch sluit Calais aan bij voorganger Nie voe kinders, maar Het Zesde Metaal voegt aan zijn sound wél nieuwe ingrediënten toe. Uit de ongedurige percussie in Liefde en de bijwijlen goedkoop klinkende synths in De vrede of Nie gezond blijkt alvast dat elektronica een groter aandeel heeft gekregen. Achter zoveel jaar en het op walsbenen geplante Monsters hullen zich dan weer in elegante strijkersarrangementen die het dramatische gehalte van de songs aandikken. Toch blijven de even expressieve als twangy gitaren ook nu de sfeer bepalen.

Calais is meer dan ooit een hechte bandplaat. Luister maar naar het bedrieglijk geruststellende Naar de wuppe (‘om zeep’), waarin Cappelle, niet zonder ironie, vaststelt dat er meer bommen gemaakt worden dan er ontploffen, dat er frequenter gefeest wordt dan gerouwd en het dus al bij al nog meevalt met de staat van de wereld. Er zit wel een lek in het scheepsruim, maar, zo roept de kapitein, verdrinken doen we later wel. Ook in de titeltrack zegt de zanger, naar het voorbeeld van Randy Newman, precies het tegenovergestelde van wat hij bedoelt. Zo komt de situatie in het vluchtelingenkamp nog een tikje schrijnender over:’We zijn hier welgekomen/ De mensen zijn hier nog beschaafd.’

Het Zesde Metaal geeft zijn dialect poëtische allure, waardoor zijn songs net zo natuurlijk klinken als die van Springsteen of Dylan. ‘De klok deelt een tik uit’, klinkt het ergens, terwijl Onderbemand op een pakkende manier het traject van eenzaamheid naar tweezaamheid beschrijft. Andere thema’s zijn religieuze overgave, de liefde als een strijdperk waar nooit iemand wint en de vaststelling dat wat je gelukkig maakt je ook ten gronde richt. De wereld van Het Zesde Metaal steunt op paradoxen, maar biedt altijd hoop. Ook al is het dan tegen beter weten in.

HET ZESDE METAAL ***

Calais

Indierock

Unday

DOWNLOAD

Naar de wuppe

Onderbemand

Calais

DIRK STEENHAUT

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content