Das Pop: Spel zonder grenzen

Alles mag en alles kan op de nieuwe Das Pop: ‘The Game’ is een speelse plaat voor zowel kitschnichten als meerwaardezoekers.

Toen de vorige plaat van Das Pop slechts moeizaam een weg naar de kleinhandel bleek te vinden – een gevolg van allerlei troubles met labels en platenfirma’s – legde de groep zichzelf een embargo op: zolang de release van hun derde album uitbleef, zouden Bent Van Looy en de zijnen niet aan nieuw materiaal werken. Die zelfgekozen muzikale deprivatie zou hun gretigheid zodanig oppoken, was de filosofie, dat er bij de hervatting der muzikale werkzaamheden niets minder dan een creatieve explosie zou volgen. Een meesterzet van monsieur Van Looy, mogen we zeggen, want die vrijwillige onthouding van de songschrijverij bleek de kiem voor een artistieke eruptie van formaat, een uitbarsting zoals we er sinds die van mr. Creosote in The Meaning of Life geen meer hebben meegemaakt.

The Game is daardoor een speelse, bij momenten zelfs uitbundige plaat geworden. Ze klinkt in ieder geval alsof Bent en co zich in de studio hebben uitgeleefd als kinderen in een snoepwinkel – om niet te zeggen: als Bart De Wever tijdens Happy Hour in frituur ’t Draakske. Dat merk je aan het weelderige palet van invloeden uit de jaren 70 en 80 dat op The Game doorklinkt: beetje ELO, veel ABBA, maar ook Randy Newman en Billy Joel.

Aan de permissieve productie en gedurfde arrangementen die vol guilty pleasures zitten: de sax in Yesterday, de wel héél erg naar Can You Feel It van The Jacksons knipogende ritmesectie in Wronging The Rights of de minstens even grote verwantschap tussen Fair Weather Friends en Shout To The Top van The Style Council. En tenslotte aan de guitige gimmicks die links en rechts opduiken: vuilnisbakken die worden aangewend als percussie-instrument, de sinustoon van een iPod die in een song zit verwerkt, Bent die zich op het einde van Skip The Rope tot de controlekamer wendt met een temperend ‘Wow-wow-wow!’

Akkoord, deze vierde worp ontbeert misschien de muzikale rechtlijnigheid van hun vorige, maar voor elke kitschnicht die bij The Game gilt van genot, zal er ook een muzikale fijnproever goedkeurend over zijn sikje strijken.

Vincent Byloo

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content