Virgin Records is in 2013 veertig geworden, en viert lustig voort. Op vijf breed uitgemeten verzamelaars – goed voor vijftien cd’s – presenteert het oude Britse vrijbuiterslabel een staalkaart van zijn bonte catalogus.
V/A
Losing Our Virginity – The First 4 Years ’73-’77 ***
Never Trust a Hippy – Punk & New Wave ’76-’79 ****
New Gold Dreams – Post Punk & New Romantic ’79-’83 ****
Methods of Dance – Electronica & Leftfield ’73-’86 ****
Fascinating Rhythms – Sound Systems & Dancefloor ***
Net als zijn toenmalige rivaal Island maakte Virgin aan het begin van de jaren zeventig naam als onafhankelijke thuishaven voor muzikale vrije geesten van divers pluimage, naar wie de mainstream geen oren had. Niet opvallen om op te vallen, maar eigenzinnige talenten aanzuigen en ze alle ruimte gunnen: ziedaar het credo van oprichters Richard Branson en Simon Draper.
Het onverhoopte commerciële gelijk volgde meteen. Een rocklabel lanceren met een grotendeels instrumentale plaat van een negentienjarige ex-folkie was op zijn zachtst gezegd een gok – zij het een beredeneerde. Maar dankzij het monstersucces van Mike Oldfields Tubular Bells kon Virgin tijdens de eerste jaren wel zijn zin doen: onderdak verlenen aan zoekende zwervers zoals Gong, Faust, Henry Cow, Captain Beefheart, Kevin Coyne, Can en Robert Wyatt.
Nadat Virgin in 1976 – het jaar nul van de punk – met veel poeha de Sex Pistols had getekend, verloochende het zijn kosmische hippieverleden haast van dag op dag. Zakelijk opportunisme, of vooral de pols van de woelige, onzekere tijd gevoeld? De keur aan opwindende namen op Never Trust a Hippy is er niet minder om: de rootsreggae van U-Roy en Johnny Clark kan probleemloos naast de (post)punk van The Ruts, XTC, Magazine, X-Ray Spex, Penetration of The Members.
Een open attitude die ook loonde toen de jonge, recalcitrante garde gaandeweg haar popkern steviger opblonk, onder de vaandels van postpunk, new romantics en synthpop. Plots domineerde Virgin dan toch de hitparades, met Simple Minds, China Crisis, OMD, Human League en Culture Club. Usual suspects die op New Gold Dreams figureren naast krasse eigenaardigheden van Flying Lizards, Fingerprintz of British Electric Foundation.
Die – uiteraard onvolledige – afwisseling tussen bekend en onbemind kenmerkt ook delen vier en vijf, Methods of Dance en Fascinating Rhythms, die de dance-, soulpop- en electroverrichtingen van Virgin Records samenvatten. Al bewijzen de recentste selecties (wel Swedish House Mafia maar geen Emeli Sandé) dat het elan van Richards Bransons eerste zakentriomf al een tijdlang is verbleekt. Branson verkocht Virgin Records in 1992 aan EMI om zijn vliegtuigmaatschappij Virgin Airways in de lucht te kunnen houden. Hoewel hij zelf ook wist: je eerste vlucht blijft de memorabelste.
Kurt Blondeel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier