Band van de Dag #82: The Horrors

Bijna een decennium is voorbijgegaan sinds de Britse The Horrors als overbehaarde grafdelvers uit de grond kwamen kruipen. Ondertussen is de rups een nog mooiere vlinder geworden en staat het vierde album ‘Luminous’ voor de deur. De Southenders hebben het licht gezien.

The Horrors speelden met hun vroegere garage- en punkrocksound, dat bij – zoals hun naam doet vermoeden – horrortaferelen aanleunde, nog in het voorprogramma van The Maccabees. De Brits-Palestijnse Faris Badwan (zang), Tomethy Furse (of Tom Cowan) (bas), Joshua Hayward (gitaar), ‘Coffin’ Joe Spurgeon (drums) en Rhys ‘Spider’ Webb (keyboard) kwamen in de zomer van 2005 samen en verwierven al snel bekendheid in Londen door hun samenhangende duistere look, sound en korte maar levendige liveshows.

Acht minuten euforie

Ze tekenden bij het label Loog en brachten hun officiële debuutsingle ‘Sheena is a parasite/Jack the ripper’ in de lente van 2006, nog geen jaar na hun eerste bijeenkomst, uit. De zomer daarop tekenden ze bij Stolen Transmission in de Verenigde Staten. In mei 2007 was het tijd voor de eerste langspeelplaat: ‘Strange house’.

Toen The Horrors voor het eerst in de muziekwereld opdoken, was het moeilijk te zeggen welke kant ze zouden uitgaan. Maar twee jaar na hun debuut leken ze de kostuums en pseudoniemen achter zich gelaten te hebben. Het tweede album ‘Primary colours’ (2009) was tegelijk gehuld in een sfeer van anticipatie en euforie. Een gevoel waarin de eerste single ‘Sea within a sea’ u acht minuten lang meesleepte. Het was een ware transformatie, waarbij de band van de lage verwachtingen profiteerde die op het eenzijdige ‘Strange house’ volgden.

Het zelfgeproducete ‘Skying’ (2011) zette die trend voort en toverde The Horrors om tot een van de beste bands in het Verenigd Koninkrijk. Drie jaar later staat er weer een nieuwe plaat klaar. De Britse mannen lanceren ‘Luminous’ 5 mei 2014. De nummers ‘I see you’ – de eerste songtekstvideo voor de alternatieve band en een groovy, optimistisch nummer dat u naar hogere sferen verheft – en ‘So now you know’ geven al een aangenaam voorsmaakje.

‘Psychedelica is een idee, geen stijl’

De sound van The Horrors wordt sinds ze met ‘Primary colours’ de melodieuzere en meer orkestrale toer op gingen vaak als ‘psychedelisch’ bestempeld. Maar dat is een hokje waar de veelzijdige leden liever niet in geduwd worden. ‘We hebben psychedelica altijd als een idee willen benaderen, meer dan als een stijl. Tegenwoordig wordt alles zo snel psychedelisch genoemd, terwijl de term eigenlijk over ontdekken moet gaan. Het wordt al te vaak gezien als iets retro, iets uit het verleden. Maar techno is diep doordrongen van psychedelica. Het plaatst je in een omgeving en verandert je manier van denken en voelen’, verklaart Cowan in NME.

Het openingsnummer van de nieuwe plaat, ‘Chasing shadows’ is alvast opgebouwd als zo’n technotrack. ‘First day of spring’ zal volgens Hayward dan weer als een ‘voorbijrazende trein’ klinken ‘zonder intentie om te stoppen’ en is volgens Cowan ‘het minst elektronische nummer van de plaat’.

Volgens frontman Badwan heeft de band een goed idee over wat de identiteit van The Horrors nu eigenlijk is: ‘Maar met elk album wijzigen we dat een klein beetje. Bij elke plaat zoeken we eigenlijk uit wie we op dat exacte moment zijn en daar gaan we mee voort. ‘I see you’ is het nummer waaruit het hele album is voortgevloeid.’ (WB)