Band van de Dag #71: Anna Calvi

De Brits-Italiaanse Anna Calvi betovert met haar melange van verleidelijke en spookachtige popsongs die toegankelijk klinken, maar toch weinig alledaags.

“Perhaps the first great record of 2011”, blokletterde NME aan de vooravond van haar langspeeldebuut. Daarnaast haalden ook Nick Cave en Brian Eno de superlatieven boven nog vóór haar titelloze eersteling in de rekken lag. Zo creëer je dus snel een buzz die de nieuwsgierigheid van de muziekliefhebber aardig prikkelt. In het geval van de übercoole Londense Anna Calvi was het een plausibele verklaring waarom ze op korte tijd grote populariteit genoot, en dat zonder al te veel airplay op de radio. Bovendien werd ze dat jaar opgenomen in de prestigieuze BBC Sound of 2011-lijst.

Geheel terecht, want deze zuiderse femme fatale met Italiaanse roots betovert met haar melange van verleidelijke en spookachtige popsongs die toegankelijk klinken, maar toch weinig alledaags. Ook wij vielen als een blok voor de charmante zangeres en gitariste.

Anna Calvi heeft een klassieke achtergrond, noemt Ravel en Debussy haar favoriete componisten en ontwikkelde haar zangstijl onder invloed van diva’s als Maria Callas en Edith Piaf. Tegelijk vertoont haar schaamteloos romantische muziek sporen van gothic rock (denk aan Siouxsie & The Banshees) en vroege sixtiespop, terwijl haar samenwerking met producer Rob Ellis spontaan associaties oproept met het werk van PJ Harvey die ze mateloos bewondert. Het contrast tussen klapwiekende dramatiek en aandoenlijke kwetsbaarheid doen weinigen haar na.

Calvi schrijft erg visueel en beschouwt haar songs als korte films, waarin kleuren en sferen belangrijke componenten zijn. ‘Ik maak me altijd een visuele voorstelling van de geluiden die ik maak’, zei ze hierover in Knack Focus. ‘Noem het schilderen met geluiden, met sferen. Het verhaal van een song moet bij mij evengoed in de muziek als in de tekst te volgen zijn.’

Die lijn trekt ze gewoon door naar haar mogelijk nog beter album ‘One Breath’ dat in het najaar van 2013 verscheen. Calvi’s machtige stem orakelt nog altijd als een rechtschapen operazangeres, maar de instrumentatie is deze keer breedvoeriger en het reliëf scherper. ‘Ik denk dat ik met deze tweede plaat tot het uiterste van mijn bekwaamheden ben gegaan. Maar ik koester nu geenszins het gevoel dat ik gearriveerd ben. Gelukkig maar. Want dat is doorgaans het moment waarop je verschrikkelijke muziek begint te maken.’ In augustus zal ze het Pukkelpoppubliek inpalmen. Geen mens die daaraan twijfelt. (DS/DB)

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content