Band van de Dag #49: Fuzz

Fuzz is het zoveelste project van garagerocker Ty Segall. De man die nooit slaapt zit deze keer achter de drums en neemt ook de zang voor zich.

In het geval van Fuzz dekt de groepsnaam de lading. Samen met zijn makkers Charles Moothart (gitaar) en Roland Cosio (bas), brengt Ty Segall verzadigde psychedelica met wazige gitaarklanken die aan proto-metal van begin jaren ’70 doet denken. Met ‘Fuzz’ is het trio één studioplaat ver. Het is een album doorspekt met geweldige riffs en heerlijke tempoversnellingen.

Ty Segall wordt aanbeden door vrijwel iedereen die garagerock een warm hart toedraagt. Elk jaar staat de 26-jarige Amerikaan garant voor een studioplaat, of twee, of drie. Segall heeft een patent op snel een reeks sterke songs schrijven, want zo goed als al zijn albums zijn van (hoge) kwaliteit.

Vorig jaar kwam hij ook op de proppen met zijn soloalbum ‘Sleeper’. Daarop liet hij het ruige gitaargeweld achter zich en bracht hij dromerige, akoestische nummers die dweepten met neo-psychedelica. De langspeler schreef hij ter ere van zijn overleden stiefvader. Mooie plaat, dat zeker, maar Segall komt toch het best tot zijn recht wanneer hij rauwe en energieke garagerock speelt. ‘Slaughterhouse’ (opgenomen onder de naam Ty Segall Band) was daar al een goed voorbeeld van en nu bewijst hij het nog eens met zijn meest recente.

‘Fuzz’ is een heerlijke plaat vol uitschieters. Van de fantastische opener “Earthen Gates”, die onheilspellend begint om daarna in een stroomversnelling over te gaan, tot “What’s In My Head”, het nummer dat het langst in je hoofd blijft rondspoken. Een vermomde popsong als het ware. Laat dat net de kracht zijn van Segall, die ongetwijfeld een belangrijke rol speelde in het schrijven van de songs. Hij weet als geen ander rauwe rockmuziek lekker catchy te maken, zonder daarbij de melige toer op te gaan.

De nieuwe videoclip voor het nummer “Raise” waarin een kind wordt getransformeerd tot een afzichtelijk monster en eindigt met enkele minuten ruis op het televisiescherm, lijkt een knipoog naar David Cronenbergs ‘Videodrome’. Geregisseerd door Matt Yoka, die ook al clips maakte voor “Thank God For Sinners” en “Goodbye Bread”, singles van Ty Segall.

Of er nog een album komt van Fuzz is voorlopig onduidelijk, maar het zou zeker een welkome verrassing zijn. Zeker is wel dat Segall nog lang niet uitgezongen is. We kunnen ons dit jaar dus ongetwijfeld weer verwachten aan enkele nieuwe platen van de productieveling. (PS)