Band van de Dag #100: Mapei

Geboren in Rhode Island, woonachtig te Stockholm en beïnvloed door Michael Jackson, Afrikaans-Liberiaanse sounds en rap: de soulpop van de 29-jarige Mapei is doordrongen van multiculturalisme.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Een hypnotiserende gitaarrif en een warme, Afrikaans-Braziliaanse drumbeat openen op ‘Don’t Wait’ – haar doorbraaksingel die in oktober van vorig jaar via muziekmagazine The FADER viraal ging – de weg naar een stem uit de duizend. Haar diepe, rijke, gladde maar tegelijk ook rasperige stemgeluid brengt een zielvolle, rauwe emotie voort, die maar al te vaak ontbreekt bij de hedendaagse koninginnen van de r&b.

“Ik moet rappen, maar ik wil zingen”

Jacqueline Mapei Cummings werd 29 jaar geleden geboren in Rhode Island. Haar moeder is Liberiaanse, haar stiefvader een Zweed. Vanaf haar tiende verjaardag verdeelde ze haar tijd tussen de buitenwijken van Stockholm en de projects van de Verenigde Staten. Eurotechno en hip-hop mengden zich toen al in haar persoon. Toen ze eindelijk meerderjarig was, verhuisde ze naar Brooklyn, waar ze een baan vond in een Zweeds restaurant in Chinatown. Daar werkte ze drie jaar. In die tijdspanne woonde ze zelfs kort samen met de bekende Zweedse singer-songwriter Lykke Li. Maar Zweden was waar haar hart lag. Dus keerde ze terug en dompelde ze zich onder in de underground rapscene van Stockholm.

Haar debuut-EP ‘The Cocoa Butter Diaries’ uit 2009 was het resultaat. Hierna werkte ze een tijd samen met het Franse electroduo Justice. Het zou haar debuutalbum als rapper moeten worden. Maar ze was niet tevreden, beëindigde de samenwerking en gooide de plaat in de vuilbak. “Het was niet mijn stijl. Te elektronisch, te hoog tempo. De elementen waren er voor mij niet. Er was geen muzikale klik”, zei ze in een interview met Buzzfeed.com. Nadat ze keer op keer met het hoofd op creatieve muren botste, besloot ze het anders aan te pakken en te gaan zingen. Een goede keuze, zo blijkt. “Ik moet rappen om mij te kunnen uitdrukken, maar ik wil zingen.”

Don’t wait

Om inspiratie op te doen reisde ze naar Tunesië en Portugal, maar Brazilië bleek de interessantste bestemming, zoals de drums van ‘Don’t Wait’ aantonen. Vol nieuwe ideeën kwam ze terug naar Zweden, waar ze in zee ging met de Zweedse producer Magnus Lidehäll. “Ik zei hem dat ik op een minimalistische hip-hopbeat wou zingen en hij ging akkoord.” Lidehäll had al heel wat ervaring. Kylie Minogue, Britney Spears en Katy Perry zijn maar enkele grote namen waarmee hij samenwerkte.

Haar verschillende kosmopolitische invloeden, alsook de Zweedse clubmuziekstijl van Lidehäll, zijn te horen in ‘Don’t Wait’. “We sampleden baile funk [muziekstijl uit Rio de Janeiro] drums en voegden wat grungy gitaar toe. Ik zong en pikte een regel van de Twitteraccount van een familielid: ‘Old friend indeed’. Het duurde amper drie uur om het nummer te schrijven en op te nemen. De song werd vervolgens geremixt door Kingdom en er bestaat ook een versie met rijzende ster Chance The Rapper, wat haar bekendheid vergrootte.

Moderne versie van soul

Mapei’s debuutalbum komt uit in de zomer en “is geïnspireerd door het landschapsdecor van Rhode Island, de huizen in de typische New Englandstijl, de muntgroene kleuren,” aldus Mapei. Het is een moderne versie van soul en de songs zijn zeer bezield.

“Ik groeide op in een regio waar luide hiphop uit de auto’s knalde. Maar ik groeide ook op in Zweden, een zeer melancholische, donkere en deprimerende plek. Dus kan ik geen zuivere r&b maken. Als je op zo veel verschillende plaatsen opgroeit, draag je sowieso die verschillende ervaringen mee.” (SR)


Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content