Albums van 2012: halftime

Het jaar twaalf is halfweg, tijd voor een tussenstand. De muziekredactie maakte een inventaris van het platenaanbod van januari tot juni en stelde alvast haar favorieten samen. In alfabetische volgorde, van ? tot Spain.

? – An Awesome WaveUniek, het is een beladen woord, en toch: wat deze vier jongelui uit Leeds op hun debuut klaarspelen, daar vloeit dit jaar nog veel inkt over – een indiepopplaat als een Rorschachtest.

Chairlift – SomethingElf ijzersterke en inventieve popsongs van zangeres Caroline Polachek en studioduizendpoot Patrick Wimberly – wie z’n neus ophaalt voor al wat ruikt naar eightiesnostalgie, heeft een kluif aan Chairlift.

Daugh Gibson – All HellDaughn Gibson – ex-trucker rolt elektronische en minimale klanktapijten uit, pluizig maar ook kleverig, akelig en sussend tegelijk – no-wave en country tegelijk? Luisteren is geloven.

Father John Misty – Fear FunHarmonie in tijden van identiteitscrisis, de ziel van J. Tillman zaliger leeft voor in Father John Misty – wees gegroet, hij heeft een goddelijk plaatje geschapen.

Grimes – VisionsBuitenaardse melodieën, hemelse zanglijnen en speelse popklanken die opborrelen als was het een met droog ijs aangelengde genrecocktail – bubblegum smaakte nooit verfrissender.

John Talabot – fIN

Producer John Talabot neemt de luisteraar met gloeiende synths en slaapdronken beats op sleeptouw van Barcelona naar Ibiza – melancholie, ook getest op dansen.

Lambchop – Mr MLambchop doet op Mr M voor de elfde keer wat het goed doet: een onvervalste Lambchopplaat maken – Kurt Wagner croont op magnifieke wijze het heengaan van vriend en mentor Vic Chesnutt van zich af.

Mark Lanegan Band – Blues FuneralGeheel voor uw gemak verenigt Blues Funeral twaalf dompige, donkertonige, diep in uw lijf wegzakkende lappen muziek – een Lanegan Grand Cru.

Paul Buchanan – Mid AirBuchanan liet zich bij nacht achter een piano glijden en zong, mómpelde haast, een serie kernachtige mijmeringen – de intimiteit is overrompelend.

Spain – The Sound of SpainEen zijden stem en een bundel de keel dichtsnoerende songs die alweer traag en bedwelmend aan de romantische overgave gestalte geven – Charlie Haden, speelbal van Amor.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content