Literatuur, muziek en, voor de gelegenheid, graphic novels: dat is wat Crossing Border in Antwerpen een zondag lang combineert. Vijf namen om alvast aan te vinken.
Phosphorescent Een verwachte naam in de eindejaarslijstjes straks. Vijf platen lang maakte Matthew Houck degelijke, maar weinig succes barende baardige indiecountryfolk, tot zijn lief hem begin vorig jaar buiten smeet. Het resulterende ldvd was goed voor Muchacho, waarvan we het springsteeniaanse Song for Zula – recentelijk nog een hoogtepunt op Pukkelpop – een jaar later nog altíjd niet uit ons hoofd krijgen. Vrolijk zult u er niet van worden, schoon is het wel.
Ben Katchor Vraag aan Art Spiegelman of Chris Ware welke collega ze zélf het liefst lezen en u krijgt één naam te horen: Ben Katchor. Niet de zwierigste onder de tekenaars nochtans, de Brooklyner, maar wel de scherpste observator. Pompbedienden klussen bij als psycholoog terwijl de tank volloopt, aircologen documenteren het geluid van de verschillende soorten airconditioning, kunstbossen worden aangelegd voor hooikoortslijders: Katchor bekijkt de wereld op zijn eigen manier.
Pepijn Lanen Alias Faberyayo, al mag u hem ook als Pepijn von Bièreliér, Pepijn van Pijnsteen, P. Fabergé, Serge Fabergé, Bruno von Fabergé, de Faber, de Banketbakker, Pep de Fabertastische, Velthuis of De Duitse Herder aanspreken. Vooral bekend als volwaardig lid van De Jeugd van Tegenwoordig, maar sinds kort ook schrijver: Lanen debuteert deze maand met Sjeumig, een bizarre verhalenbundel uit een universum bevolkt met de FaKa Boys, Jean-Baptiste le Flage, Eitje en Bertje de Bever. Alias Bertrand de Bever.
DBC Pierre Mocht eerder al op Crossing Border komen vertellen over zijn doorbraakroman Vernon God Little, waarmee hij de Booker Prize won, maar omdat elk excuus goed is om Dirty But Clean Pierre aan het woord te laten, mag hij dat nu opnieuw doen naar aanleiding van Petit Mal, zijn jongste boek. Een collectie semi-autobiografisch proza over lust, excessen en de extreme prikkelingen van de zintuigen – vintage DBC dus – doorspekt met tekeningen en foto’s van de schrijver.
John Grant Worstelde in de jaren negentig met zijn onderschatte groep The Czars. Worstelde met zijn homoseksualiteit. Worstelde met hiv. Worstelde met zijn verslavingen. Worstelde met zelfmoordgedachten. Worstelde, kortom, met zowat alles, maar bewees solo met zijn hartverscheurende doorbraakplaat Queen of Denmark en de verrassend elektronische opvolger Pale Green Ghosts wel dat hij daar iets moois uit kan puren. Zo hebben wij onze worstelaars graag.
