10 essentiële songs van Patti Smith

De Amerikaanse zangeres en dichteres Patti Smith wordt beschouwd als één van de grondleggers van het punkgenre in New York. Vandaar ook haar bijnaam “The Godmother of Punk”. Haar werk is een fusie van rock en poëzie.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

1. Piss Factory (1974, Land)
Oorspronkelijk bedoeld als B-kantje van haar versie van Hey Joe, nu bekend als een van de strafste debuutsingles uit de rockgeschiedenis.



2. Free Money (1975, Horses)
Haar eigen vrijheidsverklaring. Of: hoe een onschuldige pianomelodie plots een vuurbal van emoties kan worden.



3. Land (1975, Horses)
Alles op haar debuutplaat Horses is verplicht te downloaden – van Gloria tot Elegie. Maar onze voorkeur gaat uit naar dit drieluik – alleen al voor de kreet ‘Go Rimbaud’.



4. Babelogue/ Rock N Roll Nigger (1978, Easter)
Destijds lokte het veelvuldige gebruik van het woord ‘nigger’ heel wat controverse uit. Maar dat deden ook haar okselharen op de cover van Easter. Tijden!

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

5. Because The Night (1978, Easter)
Geschreven samen met Bruce Springsteen. Haar enige hit en intussen grijsgedraaid. Het blijft de perfecte popsingle.



6. Frederick (1979, Wave)
Het is 1979 en La Smith heeft een nieuwe liefde, Fred ‘Sonic’ Smith van MC5. Het levert haar meteen een klassieker op.



7. Paths That Cross (1988, Dream of Life)
Uit de tijd toen Smith fulltime huismoeder was. Dream of Life is een middelmatige plaat, wat niet kan gezegd worden van dit prachtige lied.



8. Gone Again (1996, Gone Again)
Een mokerslag vol harde gitaren, na jaren stilte. De honger in haar stem, ze is eindelijk terug, is verrukkelijk.



9. Beneath The Southern Cross (1996, Gone Again)
Zelden klonk Smith zo ingehouden en droef. Met dank ook aan Jeff Buckley, die op de achtergrond zijn laatste vocalen veil had voor dit lied.



10. Radio Baghdad (1994, uit Trampin’)
Een opgestoken middelvinger naar de regering-Bush. Twaalf minuten geniale, elektrische hoogspanning.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content