Game: Saints Row: The Third

In de nieuwe game ‘Saints Row’ rekent de speler af met dealers, pooiers, straatnozems en rivaliserende bendes. Het leven als misdaadkoning is (g)een lachertje.

Achtergrond

Als de Saw- en Hostel-filmreeksen de overtreffende trap vormen van het martelgenre, dan mag Saints Row zonder twijfel de übermacho van de misdaadcultuur genoemd worden. Ook deel drie steekt heerlijk ongegeneerd de draak met de bling bling-levensstijl van menig Amerikaans rapartiest, maar gaat zelfs nog een flinke stap verder in zijn overdrijvingen.

Verhaal

Kruimeldiefstallen betekenen voor de 3rd Street Saints-bende louter ontspanning. Het is met de georganiseerde misdaad dat er de meeste dollarbiljetten te vergaren vallen. Als aanvoerder van een zootje ongeregeld krijgt de speler het aan de stok met The Syndicate, een uit drie boevenbendes bestaand misdaadconglomeraat met vertakkingen naar de financiële sector en het politieapparaat. De inzet: de alleenheerschappij over de fictieve metropool Steelport.

Bonte bende Het overkoepelende hoofdverhaal voorziet veel variatie. Het ene moment krijgt de speler af te rekenen met een groep Mexicaanse worstelaars, even later verschijnen er in maatpak uitgedoste witteboordcriminelen. Er is zelfs ruimte voor zombies, sm-slaven en jawel: astronauten.

Verdict

Saints Row: The Third pleegt doelbewust een aanval op de lachspieren. Cartoonesk geweld, geschifte personages, bombastische voertuigen, van de pot gerukte wapens (zoals een dildoknuppel) en vette knipogen naar de populaire film- en muziekcultuur maken dit een brutaal grappig onderonsje. Inhoud en fijnzinnigheid blijven echter volledig spoorloos.