De combinatie Hollywood en Irak leverde vaak al even desastreuze resultaten op als de Amerikaanse invasie op het terrein. De belangrijkste films, hun cijfers en hun politieke agenda.

(D.M.)

Three Kings (David O. Russell, 1999)

Budget (B): 75 miljoen $ Amerikaanse opbrengst (O) : 60 miljoen $

David O. Russell demystificeert Operation Desert Storm: vier G.I.’s razen na de bevrijding van Koeweit door de Iraakse bunkers om de goudvoorraad te jatten vóór Uncle Sam. Een woeste satire over Amerikaans imperia-lisme on tour, verpakt als een funky actiethriller met George Clooney én Mark Wahlberg.

Team America: World Police (Trey Parker & Matt Stone, 2004)

B: 32 miljoen $ O: 32 miljoen $

De heerlijk demente South Park-breinen Parker en Stone zetten in deze marionettensatire de War on Terror van Dubya te kijk. En bij uitbreiding: Al-Qaeda, Kim Jong-Il, de VN en Hollywood-moraalridders als Tim Robbins, Matt Damon, Sean Penn en Alec Baldwin. America fuck yeah!

The Manchurian Candidate (Jonathan Demme, 2004)

B: 80 miljoen $ / O: 62 miljoen $

In 1962 werd Richard Condons roman al verfilmd met de Koreaanse oorlog als achtergrond, maar Silence of the Lambs-maker Jonathan Demme flitst deze samenzweringsthriller de nabije toekomst in. Desert Storm-veteraan Denzel Washington denkt dat hij werd gebrainwasht om te geloven dat de huidige presidentskandidaat een oorlogsheld is. Een bedekte satire op de neocons.

Harsh Times (David Ayer, 2005)

B: 2 miljoen $ O: 3 miljoen $

Irakveteraan Christian Bale raast als één brok adrenaline door de getto’s van Los Angeles. Een machokroniek over posttraumatische stress, de melting pot van Amerika en overleven in South Central.

Jarhead (Sam Mendes, 2005)

B: 72 miljoen $ O: 52 miljoen $

Sam Mendes vervolledigt zijn (anti-)Amerikaanse trilogie met deze oliezwarte satire. Operation Desert Storm wordt overgedaan – of net niet? Een ironische Scudraket richting the land of the free, haar geopolitieke machismo en haar tweede raid op Irak, al leken de Amerikanen de pointe compleet te missen.

Home of the Brave (Irwin Winkler, 2006)

B: 12 miljoen $ / O: 51.000 $

Uberproducer Irwin Winkler kruipt nog eens in de regiestoel voor dit melodrama over vier veteranen die de horreurs van Irak moeilijk van zich afschudden. Kritisch en commercieel afgeslachte, discreet patriottische thuiskomstbombast, met potsierlijke hoofdrollen voor Samuel L. Jackson, Jessica Biel en gangsterrapper 50 Cent.

Grace is Gone (James C. Strouse, 2007)

B: onbekend / O: 50.000 $

De Irakoorlog voor romantici. Een vader komt er alleen voor te staan wanneer zijn vrouw sneuvelt in Irak en onderneemt met zijn twee dochters een helende trip door de VS van A. Een goedbedoelde, maar tv-matige en grotendeels genegeerde snotterprent over lijden en verlies.

In the Valley of Elah (Paul Haggis, 2007)

B: onbekend / O: 6 miljoen $

Een gepensioneerd militair (Tommy Lee Jones) wil weten waarom zijn zoon, een Irakveteraan, bij zijn thuiskomst werd vermoord. Dit als detectivethriller verpakte antioorlogsdrama van Hollywoodliberaal Paul Haggis werd te moraliserend bevonden. De provocerend omgekeerde Stars and Stripes bleek het ultieme schot in de eigen voet.

Lions for Lambs (Robert Redford, 2007)

B: 35 miljoen $ O: 15 miljoen $

Links boegbeeld Robert Redford mengt zich in het Irak- en Afghanistandebat met dit pacifistische drama en roept daarvoor zelfs Meryl Streep en Tom Cruise onder de wapens. Redford kwam al kwieker uit de hoek dan met deze mix van saaie oorlogsactie en prekerige debatten op het thuisfront.

Redacted (Brian de Palma, 2007)

B: 2 miljoen $ / O: 65.000 $

Brian de Palma gaat eindelijk nog eens de onafhankelijke en essayistische toer op met dit vileine drama. Via YouTubefilmpjes, videodagboeken en digitale reconstructies zie je hoe enkele G.I.’s zich brutaal vergrijpen aan een Iraaks meisje. Een woeste semi- fuckumentary over machts-misbruik, propaganda en de maakbaarheid van de waarheid.

The Kingdom (Peter Berg, 2007)

B: 70 miljoen $ O: 47 miljoen $

Deze machothriller neemt zowat de hele Arabische wereld onder schot. De Amerikanen tonen zich in Saudi-Arabië de ridders van de democratie, terwijl de moslims – een enkeling niet te na gesproken – worden afgeschilderd als fanatici die je nooit helemaal kunt vertrouwen. De War on Terror als popcornpulp voor dummies, met applaus van rechts Amerika.

Body of Lies (Ridley Scott, 2008)

B: 70 miljoen $ O: 39 miljoen $

Ridley Scott dendert met zijn hoogtechnologische armada de Jordaanse woestijn binnen in het kielzog van CIA-agent Robert Ferris, die daar een terreurnetwerk moet oprollen. Het resultaat? Tot blitse actie vermalen buitenlandpolitiek met Leonardo DiCaprio als vlot Arabisch sprekende under-coveragent met beginnend Talibanbaardje.

Stop-Loss (Kimberley Peirce, 2008)

B: 25 miljoen $ O: 11 miljoen $

Negen jaar na Boys Don’t Cry focust regisseuse Kimberley Peirce opnieuw op de schaduwkant van de Amerikaanse Droom. Na zijn tour of duty in Irak heeft een G.I. moeite om zijn oude leventje weer op te pikken. Een pakkende, ironievrije film over gapende wonden en vals idealisme, al werd hij door Uncle Sam als linkse propaganda afgeschilderd.

The Hurt Locker (Kathryn Bigelow, 2008)

B: 16 miljoen $ O: 16 miljoen $

Kathryn Bigelow maakt een explosieve comeback met deze spannende actiethriller over een Amerikaanse ontmijningsdienst in Bagdad. Deze apolitieke, maar superieure genreprent veroorzaakte ondanks de jubelrecensies amper deining aan de kassa’s, maar haalde verrassend wel zes Oscars binnen.

The Lucky Ones (Neil Burger, 2008)

B: 15 miljoen $ O: 206.000 $

The Illusionist-maker Neil Burger dribbelt handig om de pro’s en contra’s van de Irakoorlog heen en houdt het bij een Altmaneske dramedy over drie soldaten – inclusief links boegbeeld Tim Robbins – die terugkeren naar hun geboorteturf in St. Louis. Tragiek en trauma’s door de feelgoodmangel gehaald.

The Messenger (Owen Moverman, 2009)

B: 6,5 miljoen $ O: 1,5 miljoen $

Debutant Owen Moverman zoomt tactvol in op de wonden van de Irakoorlog, niet op het terrein, maar wel bij de familieleden van gesneuvelde G.I.’s. De humanistische independentkroniek met Woody Harrelson en Ben Foster werd bejubeld in Sundance en de Amerikaanse pers, maar door het publiek royaal genegeerd.

(d.M)