O KAREN – Op hun derde worp moonwalken Yeah Yeah Yeahs richting synthpop, new wave en elektrokitsch. U bent gewaarschuwd!

It’s Blitz!

Rock

Polydor

Tiens, wij hebben altijd gedacht dat Yeah Yeah Yeahs een punkgroep was. Of toch een rockgroep. Maar toen hadden wij It’s Blitz! nog niet gehoord. Daaruit valt af te leiden dat Yeah Yeah Yeahs al die tijd een stiekeme discoband is geweest en er in frontvrouwe Karen O al járen een evil twin van Debbie Harry huist. Ach, wij hebben lang gedacht dat Sanne Van Neygen Erik Van Neygens dochter was. Hebben we díé mening even moeten herzien!

Welke ook uw opvatting over Yeah Yeah Yeahs moge zijn: bij het horen van It’s Blitz! zal ze een flinke knauw krijgen. Oké, de krolse stem van chanteuse-allumeuse Karen O is bewaard, maar alles errond heeft een complete make-over gekregen. Wég zijn de als een kettingzaag door uw trommelvliezen snijdende riffs van Nick Zinner. En ook de op een algehele ontregeling van de platentektoniek bemeten mokerslagen van Brian Chase vallen nergens meer te bespeuren. In de plaats schuift het New Yorkse trio analoge synths en elektronische beats onder zijn songs.

Een enkele keer levert dat niet meer dan een schamele stijloefening op, zeker wanneer het tempo tot ver beneden het nulpunt zakt. Zie Runaway, dat tergend traag door de doodlopende straat der vergetelheid schuifelt. Of afsluiter Little Shadows, een powerballad met de blik zo nadrukkelijk op de schoentippen gefixeerd dat het domweg vergeet tot een Song uit te groeien.

Elders werpt dat gedurige shoegazen gelukkig wél zijn vruchten af. Soft Shock dartelt vrolijk van het ene keyboardmotiefje naar het andere en ook Dull Life holdert en boldert achter allerlei catchy deuntjes aan. Yeah!

Dat het ook tussen new wave en rock-‘n-roll dikke mik kan zijn, wordt voortreffelijk geïllustreerd door Shame And Fortune, dat zo vol besmettelijke riffs is gestouwd dat Karen O er een claustrofobische kreet bij slaakt. In dezelfde rayon vinden we Dragon Queen, een funky discostamper die onbeschaamd naar de dansvloer lonkt. En onze snikkel eraf als die gitaar op de achtergrond niet ooit met Dazed And Confused van Led Zeppelin in bed heeft gelegen. Yeah!

Single en opener Zero is zo mogelijk nóg beter. Zeker als ergens halverwege Gary Numan zich komt moeien en we ons plots op een decadente rave blijken te bevinden. Een indruk die wij alleen maar bevestigd horen wanneer Karen O de lippen wulps tegen haar microfoon aandrukt – proef die fallussymboliek! – en ons een verleidelijk ‘Get your leather on!’ naar het hoofd slingert. Een al even onwaarschijnlijke voltreffer is Heads Will Roll. Het drijft op dezelfde synthmelodie als Lay All Your Love On Me van ABBA en dat brugje in het midden is al even eighties als Dallas, Dynasty en Miami Vice sámen, maar men moet al Maurice Lippens heten om er niet complexloos gelukkig van te worden. Yeah!

Een eenvoudige optelsom leert ons dat Yeah Yeah Yeahs met It’s Blitz! zijn naam weer helemaal waarmaakt. Yeah!

DOWNLOAD

Zero

Heads Will Roll

Dragon Queen

Vincent Byloo