Wyatt E.

Man met dromedaris op het artwork: dat moet wel wereldmuziek zijn. Nou. Alleen als u Luik situeert in het Midden-Oosten en het Maasbekken als een lommerrijke oase beschouwt, hebt u een punt. Het trio uit de cité ardente beweert muziek voor goden te maken en duikt voor zijn tweede langspeler (uit een thematische serie van zes) vlot de woestijntent in met oriëntaals gezinde doomcombo’s als Sleep en Om (slome baslijnen en repetitieve gitaarlappen), postrockbelijders als Godspeed You! Black Emperor (tremolo-effecten) en de elektronicapioniers van Tangerine Dream (sporadisch opduikende flarden synth). Gevolg van al die dadendrang: twee uitgesponnen nummers op evenveel plaathelften die u ergens tussen droom en daad achterlaten. Naargeestig? Soms. Meditatief? Hangt van u af. Intrigerend? Jazeker. De goden zijn tevreden, revolverheld Wyatt Earp allicht evenzeer.