Sharon Van Etten balt de vuisten en bant de gitaar op ‘Remind Me Tomorrow’

Sharon Van Etten anno 2019: een nieuw geluid. © .

Zoals men op straat soms het pad kruist van een vreemdeling die weleens een oude klasgenoot kon zijn, zo moet men even met de ogen knipperen bij le nouveau Sharon Van Etten.

Sharon Van Etten – Remind Me Tomorrow

Want wat wil het geval? Sinds Are We There (2014) heeft de getormenteerde zangeres en liedjesschrijfster uit New Jersey de liefde van haar leven gevonden, is ze moeder geworden, ging ze psychologie studeren, zette ze haar eerste acteerpassen, begon ze soundtracks te schrijven en koos David Lynch haar om in Twin Peaks te komen zingen. Men zou voor minder aan de balans van de dingen morrelen.

Fans van de emotionele broeierigheid en dieprode passie die haar repertoire kenmerken, hoeven nu niet ongerust op hun stoel te schuiven. Op Remind Me Tomorrow cultiveert Sharon Van Etten haar songs nog steeds in het duister, witlofstijl. Toch pakken Van Etten en producer John Congleton (Lana Del Rey, The War On Drugs) wel degelijk uit met een opvallende plastische reorganisatie. Grootste pineut is de gitaar, maar ook van Ettens trouwe piano verdwijnt naar de achtergrond. Dit ten voordele van nieuwe toeverlaten zoals schrille synths, opzichtige drones en elektronische drums.

Sharon Van Etten balt de vuisten en bant de gitaar op 'Remind Me Tomorrow'

Kon men Van Ettens muziek vroeger omschrijven als gothic soul, dan heeft het eerste deel van die term nu het tweede opgevreten. Luister maar naar het stampende Comeback Kid en zweverige Jupiter 4, waarin ze de Siouxsie Sioux in zichzelf omarmt. ‘Baby, baby, baby/ I’ve been waiting, waiting, waiting my whole life/ For someone like you’: welk van haar twee lievelingen thuis ze ook bedoelt, de trilling in haar timbre wijst op een bodemloze zekerheid.

Ook Seventeen lijkt ingezongen met gebalde vuisten. De Jersey girl herinnert zich die leeftijd met een meewarigheid die haar bijna achtendertig jaar levenservaring toestaan: als de jonge wichten vandaag eens wisten wat hun allemaal te wachten staat! Heel even elleboogt zich de overtrokken female power van eightieszangeres Pat Benatar in het klankbeeld. Als u nu al fronst, springt u beter voorzichtig om met Hands, dat helemaal uit galm en een opdringerige stofzuigersound bestaat. Gewaagd? Jazeker. Saai? Nooit.

In het bezwerende Memorial Day en de uitzonderlijk van piano profiterende afsluiter Stay – allebei in zekere zin weer innige liefdesverklaringen – voegt Sharon Van Etten nog een andere dimensie toe aan een plaat die al veel kanten opstuift: de sensuele intensiteit van Portishead. Nounou.

Met Remind Me Tomorrow pletst Sharon Van Etten een overtuigend, fascinerend attest op tafel. Als vrouw, moeder, zangeres en wie weet therapeute: de toekomst is van háár.

Streamtips: Memorial Day // Comeback Kid // Stay

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content