Op zaterdag 19 december is Soulwax nog eens sant in eigen land. De twee broers trommelen een schare special guests op voor Soulwaxmas, een stevig kerstfeestje in de Antwerpse Lotto Arena. Stephen: ‘Het is onze versie van een office party. ‘ David: ‘En het gedroomde excuus om eindelijk de X in Soulwax te misbruiken.’

We waren nog langharig werkschuw – want schoolplichtig – tuig toen we zestien jaar geleden Soulwax voor het eerst zagen optreden. Plaats van het gebeuren: café The Cover, vlakbij de Vooruit. Je kunt in die kroeg nog steeds terecht voor een pint en een partij tafelvoetbal, Soulwax heeft intussen de wereld veroverd.

Als de broers Dewaele tussen de internationale podia en buitenlandse clubs door uitblazen, doen ze dat in hun homestudio annex hoofdkwartier in hartje Gent. Het duo oogt vermoeid, maar ontspannen, een warme pot thee staat uitnodigend te dampen. Op een van de drie uitgestalde mokken staat de leuze ‘ Don’t Mess With Texas‘, een ander torst het logo van Arsenal FC, waarvan Stephen supporter is. Wij kiezen voor de kleuren van Oxford University. Met een speculaaskoekje tussen onze stiff upper lip steken we van wal.

Binnenkort worden de MIA Awards uitgereikt, maar Soulwax is dit jaar in geen enkele categorie genomineerd. Slapeloze nachten troef?

David: Ik heb de hele nacht aan nieuwe Soulwaxnummers doorgewerkt en lag vanmorgen om zes uur in mijn bed. Het laatste dat me wakker houdt, zijn de MIA’s! Ik weet niet eens voor welke categorie wij in aanmerking komen. Of vind jij dat we in hetzelfde vakje als Lasgo en Mink Inc. passen?

Een award voor beste liveact zou niet onverdiend zijn.

Stephen: We hebben hier dit jaar enkel als 2manydjs op een podium gestaan. Onze show is wel live, maar het blijft toch ‘gewoon’ plaatjes draaien. Met Soulwax vallen we dan weer tussen de klassieke categorieën in. Is het nu rock of dance? (Blaast) We laten de jaarlijkse polemiek rond de MIA’s graag aan ons voorbijgaan. Dat is geen kwestie van arrogantie maar van prioriteiten, we hebben simpelweg geen tijd!

In ons overzicht van de vijftig beste albums van de noughties staan jullie op 27 met ‘As Heard On Radio Soulwax Pt. 2’.

Stephen: Waarvoor dank, Knack Focus! Ik heb eerlijk gezegd lak aan zulke lijstjes, ik zie er de zin niet van in. Kijk naar de top 10 van NME: Queens Of The Stone Age nergens te bespeuren, maar The Libertines wel. Over smaak valt niet te twisten, maar de muziek van die groep is rotslecht. (Lacht)

Volgens Pitchfork is ‘Kid A’ van Radiohead het beste album van het voorbije decennium.

David: Nochtans een plaat die niet op algemeen gejuich werd onthaald. ‘Waar zijn de songs gebleven?’, was de algemene teneur. De geschiedenis heeft de critici ongelijk gegeven.

Stephen: De meeste albums die mij als muzikant beïnvloed hebben, werden initieel neergesabeld door de pers: Paul’s Boutique van Beastie Boys, de eerste van LCD Soundsystem, Radiohead…

Dáárom zijn zulke lijstjes dus handig.

David: Wanneer is Kid A uitgekomen? 2000-2001? (eind 2000; nvdr) Je moet al ver in de tijd teruggaan om nog een écht goed album te vinden. Soit, ik lees geen muziekbladen meer en mijn leven is er alleen maar simpeler op geworden. De écht goede platen bereiken me ook zonder begeleidende hype. Dat zijn er jammer genoeg alsmaar minder, de middenmaat regeert.

Stephen: Dit jaar is er maar één album bij me blijven hangen en dat is Bitte Orca van The Dirty Projectors.

X-factor

Welke muzikale trends zien jullie in de toekomst potten breken?

Stephen: De meest ingrijpende revolutie in de muziek komt niet van de artiesten, maar van het world wide web. Geen enkele grote naam heeft zo veel invloed als het internet. De hele belevenis van muziek, en ook van film en televisie is er door veranderd. Als wij tijdens een dj-set iets van The Clash spelen, kan elke jonge gast in het publiek nadien thuis op één uur tijd hun volledige discografie downloaden, inclusief alle achtergrondinformatie. De hele muziekcultus waarmee wij zijn opgegroeid – de kick van de platenjacht, mond-tot-mondreclame – is compleet voorbijgestreefd. Kijk maar naar de invloed van televisieseries en games, dáár valt voor veel groepen het weinige geld dat circuleert nog te rapen.

David: Het maakt mij niet uit wat ’the next big thing’ is. Dubstep, balearic of tectonic: who cares? Iedereen is erg gericht op nieuw, nieuwer, nieuwst! Als Stevie Wonder morgen opnieuw een klepper als Innervisions maakt, is dat niet vernieuwend, maar zal ik wel heel tevreden zijn. De platenfirma’s spelen tegenwoordig op veilig. Ze vragen zich vooral af hoeveel geld ze kunnen scheppen. Vroeger was er voor elke million seller als Mike Oldfield iemand als Joan Baez. Alternatieve artiesten drongen door in de mainstream. Waar zijn ze, de Nirvana’s van vandaag? Iemand als Beck zou vandaag niet getekend worden door een grote major als Geffen, niet genoeg x-factor.

Stephen: Komaan, Dave, alsof het vroeger echt beter was? Voor de songs The Beatles en The Kinks in de hitlijsten stonden, werden die ook bevolkt door smartlappen van Paul Anka en Engelbert Humperdinck. Het zijn spannende tijden. Mijn enige vrees is dat het internet geprivatiseerd wordt. Als mediamagnaat Ruport Murdoch zijn zin krijgt, is het zover.

Prom night

Iets helemaal anders. Jullie gaan met Soulwax tegenwoordig in het babyblauw door het leven!

Stephen: En dat is nu eens zonder voorbedachte rade. Onze kostuums worden op maat gemaakt door Café Costume, kleermakers uit Antwerpen, zij zijn met dat blauw op de proppen gekomen. Je zou onze witte smokings moeten zien: het pak van Steve (Slingeneyer, drummer; nvdr. ) zit vol hardnekkige zweetvlekken, bloed en andere onge-identificeerde lichaamssappen. Je kunt het zo inkaderen, pure abstracte kunst.

Waarom gaan jullie niet in zee met een Dries Van Noten of Jil Sander.

Stephen: We zijn al gecontacteerd door ettelijke grote namen uit de modewereld – neen, ik zeg niet wie – maar die jongens in Antwerpen leveren vakwerk. Waarom veranderen? Ook al zien we er nu uit als seventiespooiers op lsd, onderweg naar een prom night.(Lacht)

Hoe zit het eigenlijk met jullie liefdesleven?

Stephen: Oei, moeilijk onderwerp! Dave heeft momenteel een vaste relatie, een prestatie waarvoor ik oprecht veel bewondering heb.

David: (Houdt de lippen stijf)

Stephen: Voor een relatie met iemand als Dave of ik moet je uit het goede hout gesneden zijn. Van enige structuur in ons leven is voorlopig geen sprake, de enige zekerheid is dat we meer in het buitenland zitten dan in de zetel thuis. Dave en ik zijn getrouwd met onze muziek. Sommige mensen hebben kinderen, wij steken onze tijd en energie in andere megalomane, peperdure projecten die we consequent onderschatten.

En momenteel is dat?

Stephen: De website voor Radio Soulwax. We willen er nog niet te veel over kwijt, maar het ziet er allemaal ongelooflijk uit. Wij zijn alvast zeer opgewonden, een goed teken.

Misschien toch een tipje van de sluier?

David: Beeld je in dat we 24 platen maken op basis van samples, samen goed voor 24 uur muziek. Acht animators zijn intussen bezig met die hele klankband op beeld te zetten. We werken per thema: gitaarriffs, intro’s, hard-core, platenhoezen met naakte vrouwen… (Lacht) Op BBC radio hebben we al een voorsmaakje gegeven met Introversy, 420 intro’s op één uur tijd.

En, welk nummer heeft de beste intro aller tijden?

Stephen: Ben je daar weer met een lijstje! Zouden we meer dan 400 intro’s in één uur proppen als we het antwoord op die vraag wisten?

David: Vooruit dan: Easy Lover van Philip Bailey en Phil Collins!

Stephen: Beter dan Music Sounds Better With You van Stardust? Allez, wat is volgens jou de beste intro aller tijden?

Ik ga voor ‘Be My Baby’ van The Ronettes.

Stephen: Dju, die zijn we vergeten. (Lacht) Eigenlijk is dit het vervolg op onze 2manydjscompilatie. Het betekent hopelijk ook de doodsteek voor de hele bootlegcultuur die erop volgde. (Grijnst) Alles wordt gelanceerd via het internet, waar iedereen het resultaat gratis kan bekijken en beluisteren. Al zijn we er nog niet helemaal uit hoe we dat gaan doen zonder er een financiële kater aan over te houden.

Eerbetoon

Volgend jaar is het vijftien jaar geleden dat jullie eerste ep ‘Second Handsome Blues’ verscheen. Tijd voor een retrospectieve?

Stephen: We zijn door Canvas benaderd voor een overzicht in de Belpop-reeks, maar hebben er vriendelijk voor bedankt. Misschien binnen een jaar of tien. Het is te vroeg voor een terugblik, we zijn nog volop bezig.

David: Wie te veel achteromkijkt, loopt het risico om te blijven stilstaan. Bij Soulwax is het laatste wat we uitbrengen altijd het beste en zijn we al aan een volgend project bezig als het nieuwste nog moet verschijnen.

David, toen ik je bij de dood van Michael Jackson contacteerde, had je geen zin om commentaar te geven. Ik dacht dat je een fan was?

David: Ik ben fan van zijn muziek, althans de platen die hij met Quincy Jones gemaakt heeft. De figuur Jackson zegt me weinig of niets.

Misschien omdat je een van de weinigen bent die een exemplaar van het boek ‘Michael Jackson Was My Lover: The Secret Diary Of Jordy Chandler’ in hun bezit hebben?

David:(Lacht) Inderdaad, naar het schijnt hebben Jacksons advocaten systematisch alle bestaande exemplaren opgekocht. Ik vind het mijne nergens meer terug. Jammer, want ik zag het boek onlangs op eBay staan voor 750 dollar.

Vorige maand verongelukte Jerry Fuchs, drummer bij onder meer !!! en The Juan Maclean. Jullie waren met hem bevriend. Wat is er precies gebeurd?

Stephen: Een zéér tragische gebeurtenis, ik kan het nog steeds moeilijk vatten. Jerry was samen met een vriend onderweg naar een feest op de bovenste verdieping van een pakhuis in New York. De lift kwam vast te zitten en ze besloten naar de dichtstbijzijnde verdieping te springen. Zijn vriend slaagde erin, maar Jerry bleef vastzitten met de kap van zijn trui en stortte te pletter. (Stil) De eerste keer dat hij Europa bezocht, logeerde hij hier in onze studio. Jerry was niet alleen een geweldige drummer, maar ook de meest enthousiaste en positieve mens die ik kende. We werken voor Soulwaxmas aan een montage van tracks waarop hij meespeelde. Het wordt ons eerbetoon aan hem.

Soulwaxmas

Met Soulwax live, 2manydjs, Aeroplane, Erol Alkan, Tiga en Mickey Moonlight

19/12, Lotto Arena, Antwerpen

Door Jonas Boel

‘Waar zijn ze, de Nirvana’s van vandaag?

Iemand als Beck zou vandaag niet getekend worden door een grote major.

Niet genoeg x-factor.’