DE KLÁÁNK VAN WANNES. ‘Wannes – Het Beste’ is een mooie, maar karige in memoriam van zanger, schilder, tekenaar en schrijver Wannes Van de Velde.

Wannes – Het Beste

Universal – folk

Wannes Van de Velde, de muzikale Don Quichote, is niet meer. Vorige maand verloor hij dan toch zijn strijd tegen de vervaarlijk klapwiekende windmolen die bloedkanker heet. Dat het niet goed ging met Wannes, was al een tijdje bekend. Maar toch kwam zijn dood als een onverwachte en bijzonder trieste tijding. Voor zijn fans en bewonderaars zat er niets anders op dan in zijn plotse vertrek te berusten en hem een laatste keer te groeten tijdens het emotionele adieu in de Roma. Maar gelukkig zijn er nog zijn tekeningen, zijn schilderijen, zijn dagboeknotities en natuurlijk zijn liedjes.

Achttien daarvan zijn nu samengebracht op de verzamelaar Wannes – Het Beste, een muzikale in memoriam die met zijn grijze hoesfoto – een clair-obscur van Stephan Vanfleteren – en zijn strenge songkeuze uitblinkt in soberheid. Misschien wel te véél uitblinkt in soberheid: de liner notes hadden best wat uitgebreider gemogen en de tracklist iets avontuurlijker en, vooral, met meer oog voor het recente verleden. In vergelijking met eerdere best ofs uit 1989 en 1997 staan er op deze bloemlezing maar een drietal ‘nieuwe’ songs, drie duetten met compagnon de route Roland van Campenhout: Café Breughel, de Italiaanse traditional Comme Facetta Mammeta en Oorlogsgeleerden, Wannes’ bijtende versie van Dylans Masters Of War. Van In de maat van de seizoenen, zijn laatste plaat en zonder twijfel een van zijn beste, is er op deze verzamelaar geen spoor.

Wannes – Het Beste bloemleest voornamelijk uit de late jaren 70 en vroege jaren 80, van het amoureuze stadsgedicht Ik Wil Deze Nacht In De Straten Verdwalen tot het muzikale testament Als Ik Zou Sterven. En gelukkig wordt er ook niet voorbijgegaan aan klassiekers als Mijn Mansarde, Bordeel Zonder Vrouwen, Kerstmis Is Dien Dag Dat Ze Niet Schieten en Ne Zanger Is Een Groep. Als het overigens waar is dat een zanger een groep is, dan bestond de groep Wannes Van de Velde uit een stukje Bob Dylan, een deel Leonard Cohen, heel veel Jacques Brel en een met flamenco stoeiend zigeunerorkest als begeleidingsband.

Wannes mag als te laat geboren renaissancekunstenaar dan wel een wandelend anachronisme hebben geleken en zijn songs mogen doordrongen zijn van weemoed en nostalgie, een zanger die zich een leven lang boven elke trend en modegril wist te verheffen, wordt vanzelf een beetje tijdloos. Ook en vooral als hij, zoals Wannes Van de Velde, nauwelijks om zijn na-gedachtenis bekommerd was.

‘Als ik zou sterven in m’n leste lente

Hebt geen verdriet, maar maakt plezier met m’n leste centen.

Ik wil geen praalgraf, da’s veel te groot

Dat heb ik niet van doen en voor een lijk kost zo’n affaire te veel poen.’

DOWNLOAD

Ik Wil Deze Nacht InDe Straten Verdwalen

Ne Zanger Is Een Groep

Oorlogsgeleerden

Vincent Byloo