Tine Hens
Tine Hens Journaliste voor Knack

Maandag tot en met donderdag, rond 22.00, één

Stilstaan druist in tegen het basisprincipe van televisie – beelden die vooruitgaan. Vandaar dat tv-bonzen ook zo pro ‘vernieuwing’ zijn. Toch vraag ik me af of er dertig manieren zijn om een talkshow te presenteren en of die verschillende manieren de inhoud van de talkshow erg zouden beïnvloeden. Neem nu de villa die Marcel Vanthilt met enige zin voor architectuurgeschiedenis – het is een replica van The Eames House – heeft laten optrekken. 200 vierkante meter werkterrein, twee verdiepingen, een zithoek, een leeshoek, een tv-hoek en ongetwijfeld nog tal van hoeken die we liever niet ontdekken. Staat deze uitbarsting van architecturaal vernuft in verhouding tot wat er in het programma gebeurt? Hij vat alleszins de essentie van het programma samen: zo weinig mogelijk zeggen met zo veel mogelijk omhaal.

Dat is altijd een kenmerk van talkshows – zomers of niet. De nadruk ligt meer op show dan op talk en als de nadruk toch op talk ligt dan vooral op geleuter, gelul en gezwets. Zomerse feestjes volgen wel vaker de weg van de minste weerstand. Iedereen kent het gevoel van na een dag praten en drinken in bed te kruipen met de enigszins schrikbarende gedachte dat er enkel leegte is.

Het wordt echter vervelend als zowel de talk als de show in een moeras van nietszeggendheid dreigen te verdwijnen. Hilde Crevits die niet snel genoeg kan beloven het niet over politiek te hebben en dan maar bekent dat ze samen met Geert Lambert in de klas heeft gezeten. Wat bij Vanthilt de uitroep: ‘Echt?’ ontlokt, terwijl ik vooral denk: ‘En dan?’ Sam Degraeve die nu al reclame komt maken voor die geweldig moeilijke quiz De Slimste Mens. Hij heeft ook een boek geschreven, maar – dixit Vanthilt – ‘We willen het toch nog even over De Slimste Mens hebben’. En mocht die Degraeve daar nu iets over te vertellen hebben, fijn. Maar op de vraag ‘Hebben jullie Bart Dewever niet een heel klein beetje gemaakt?’, pertinent ‘neen’ antwoorden, is toch een heel klein beetje veel broekschijterij.

Het is in de villa van Marcel duidelijk niet de bedoeling een gedachte van belang te ontwikkelen. Een gast die daar wel de neiging toe krijgt, wordt vriendelijk verzocht het over iets anders te hebben. Het overkwam Filip Meirhaeghe, die onverwacht uitgebreid antwoordde op de vraag over de relatie tussen topsporter en doping. ‘Wat de ideale breedte van een zadel is’, wilde Vanthilt ineens weten. ‘Ik heb nogal last van mijn tussenstuk.’ (Lees: schaambeen) Herbert Flack schonk daarop zijn glas nog eens vol en keurde de maten van de 44-jarige Miss Belgium Globe die naast hem zat.

Ook dat is zomer, natuurlijk. En daarom is Villa Vanthilt niet noodzakelijk een slecht programma. Het is een verdienstelijke poging. Ik mag graag kijken naar de wondere wereld uit het verleden die Daan Stuyven in zijn filmpjes over de eerste Boeing in Zaventem – ‘de paarden zijn er bang voor’ – of de dopingzonde van Merckx in de Giro – ‘ze hebben hem geflikt’ – oproept. Maar er is een nijpend gebrek aan waarachtige gekte in Villa Vanthilt. Is het angst voor vlekken op het Eamestapijt of een gevolg van te veel gezond verstand? Ik troost me met de gedachte dat dit slechts de proloog is naar de echte zomer. Wanneer het allemaal zal gebeuren. Zoals dat veertig jaar geleden ook al zo was. Tot zo ver de vernieuwing.

Lees nog meer recensies en bedenkingen in de nieuwe blog Testbeeld op FOCUSKNACK.BE

Tine Hens

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content