Bill Evans & Jim Hall De eerste samenwerking tussen pianist Bill Evans en gitarist Jim Hall is zo’n werk waarvoor men de woorden ‘stemmig’ en luisterplaat’ uit de lade grist.
De Pauw: Ik heb in mijn leven heel veel tijd doorgebracht in hotels en lobby’s, en dus heel veel mensen daar aan een piano weten zitten. Meestal lieden die er ofwel geen zin in hadden, ofwel heel slecht waren. Maar toen ik deze plaat hoorde, dacht ik: zet díé twee in een hotellobby en ik blijf daar wonen. (lacht) Het is het soort muziek dat daarvoor geschapen lijkt, maar dan wel van de bovenste plank. Evans en Hall spelen met veel intensiteit naar elkaar toe. Het zijn twee meesters op hun instrument. Van hen allebei heb ik nog meer muziek staan. Ze kunnen improviseren, maar hebben ook een enorme bagage. Ik heb deze plaat soms echt nodig. Als ik deze opzet, is het goed, thuis. Een plezier. Net als die onvergetelijke hoes, ah ja! Die is van een zelfde aantrekkingskracht als die titel van Ornette Coleman. Welke klanken kunnen daar in godsnaam in besloten liggen? Een heel straf beeld waar de titel – ‘onderstroom’ – perfect bij past.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
