Protestsongs waren misschien not done, maar de band die met haar tweede plaat ‘War’ (1981) ‘van pacifisme een kruistocht maakte’, draaide er zeker in haar beginjaren haar hand niet voor om. Vijf sprekende voorbeelden.

Sunday Bloody Sunday(uit War, 1983)

U2’s eigen anthem tegen het terrorisme, over de Bloedige Zondag van 30 januari 1972, toen na een vreedzame betoging in Derry dertien ongewapende mannen door het Britse leger werden doodgeschoten. Het was nooit bedoeld als een pleidooi voor de revolutie, veeleer als een oproep tot vrede. De originele openingszin ‘ Don’t talk to me about the rights of the IRA, UDA‘ werd veranderd, uit vrees voor persoonlijke represailles.

Pride(uit The Unforgettable Fire, 1984)

Niet enkel een van U2’s grootste hits, maar voor veel mensen ook dé protestsong van de jaren 80. Bono bewierrookt Dr. Kings strijd voor vrede, vrijheid en gelijke rechten, maar kreeg kritiek op de eerste zin van het laatste vers (‘ Early morning, April 4/Shot rings out in the Memphis sky‘): King werd immers doodgeschoten om één na zes ’s avonds. Live zingt hij meestal in ‘ early evening‘, zoals recent nog tijdens Obama’s inauguratie.

Mothers of the Disappeared(uit The Joshua Tree, 1987)

U2’s tribuut aan de Moeders en Grootmoeders van de Plaza de Mayo, die tijdens de Dirty War in Argentinië duizenden van hun kinderen ontvoerd zagen. Toen liet U2 haar misprijzen voor het Amerikaanse buitenlandbeleid in Centraal Amerika wél nog duidelijk voelen. Tijdens een bezoek van de PopMart Tour aan Santiago in 1998, liet Bono de moeders op het podium komen om de namen van hun vermiste kinderen voor te lezen.

Silver and Gold(uit Rattle and Hum, 1988)

Vooral memorabel om Bono’s gepassioneerde monoloog: ‘ It’s a song written about a man, in a shanty town outside of Johannesburg. A man who’s sick of looking down the barrel of White South Africa. A man at the point where he is ready to take up arms against his oppressor. A man who’s lost faith in the peace makers of the West. While they argue and while they fail to support a man like Bishop Tutu. And his request for economic sanctions against South Africa. Am I bugging you? I don’t mean to bug ya’. ‘

Miss Sarajevo(uit Original Soundtracks 1, 1995)

Een ode aan de inwoners van Sarajevo, die tijdens de Bosnische oorlog hun leven trachtten voort te zetten. Het alludeert op een lokale missverkiezing, waarbij de schonen het podium betraden met een spandoek met de vraag ‘ Do they really want to kill us?‘. Pavarotti zong een hemeltergend mooie solo in en Bono noemde het een van zijn favoriete U2-songs – al werd het onder het pseudoniem Passengers opgenomen. Om een traantje bij weg te pinken.