Met Einstürzende Neubauten, Nick Cave & The Bad Seeds en Nina Hagen op zijn cv en wortels in de krautrockscene en de Neue Welle, bleek Boris Wilsdorf het gedroomde klankbord voor The Germans.

Vind je het niet vreemd om een Belgische groep over de vloer te krijgen die zich met krautrock inlaat?

Boris Wilsdorf: Best wel, want voor mij blijft die krautrockperiode onlosmakelijk verbonden met de politieke situatie in het naoorlogse Duitsland. Door de opdeling van het land en het alsmaar luider klinkende protest tegen die onhoudbare situatie, heerste hier in de jaren 70 en 80 een revolutionaire sfeer. In de geest van de bevolking nestelde er zich een soort destructiedwang, die zich ook in de muziek liet gevoelen. Tijdens concerten werd werkelijk élke groep, goed of slecht, al na drie nummers met bierflesjes bekogeld. Dat hóórde gewoon zo (lacht). De politie durfde niet eens in de buurt van die concertzalen te komen.

Eigenlijk hadden we in al onze armoede een luxeleven. De overheid voorzag in ons levensonderhoud en huur betalen deden we ook al niet. Kraakpanden waren er genoeg.

Hoe heb je Blixa Bargeld toen leren kennen?

Wilsdorf: Een jaar voor de Muur werd neergehaald, ben ik in Miami een opleiding music engineering gaan volgen en eenmaal terug in Duitsland ging ik aan de slag als opnameassistent. Zo ben ik bij de opnames van Tabula Rasa betrokken geraakt. Blixa vond me blijkbaar goed en vroeg me wat later om Ende Neu te producen. Ik was totaal in paniek! Nachtenlang heb ik de handleiding van hun mengpaneel zitten uitpluizen, want ik had nog nooit met zo’n machine gewerkt (lacht). Maar om de een of andere reden waren ze tevreden over mij.

Blixa vertelde me onlangs dat hij in de studio nochtans een veeleisende dictator is die geen tegenspraak duldt.

Wilsdorf: Dat is nog zacht uitgedrukt. De zin die ik hem in de studio het vaakst hoor zeggen is: ‘Ik ben niet aan het roepen, ik praat gewoon luid!’ (lacht) Maar hij communiceert tenminste al. Twintig jaar geleden kon hij dagenlang in de studio zitten zonder één woord te wisselen met de rest van de groep.

Via Blixa ben je ook als geluidstechnicus met Nick Cave & The Bad Seeds op tournee geweest. Waren die jongens iets communicatiever?

Wilsdorf: Nauwelijks. Een heel toffe gast hoor, Nick Cave, maar hij blijft altijd koel en gereserveerd.

(plots) Ik herinner me trouwens dat we een keer op Pukkelpop stonden. Het regende pijpenstelen. Toen we onze set opbouwden, ontstond er een kortsluiting, waardoor ik de monitoren minutenlang met een haardroger heb moeten bewerken. Nick kon er niet mee lachen en het concert was een ramp. Nu ik eindelijk de kans heb, moet ik ervan profiteren om mijn naam te zuiveren. Aan de Belgische fans die er toen bij waren: het lag aan de regen!

(V.B.)