Tom Schoonooghe (36) is illustrator en tekenaar van kinderboeken als Peter en de wolf en Toen Ludo de wereld opat. Op 23 januari gaat in Het Gevolg in Turnhout de theatervoorstelling Appartemensen in première, waarin hij samen met Britt van Marsenille en muzikant Antoon Offeciers zijn fantasie de vrije loop laat naar een tekst van Dimitri Leue. Meer info: tomschoonooghe.com en hetgevolg.be.

Ik heb mezelf afgebeeld als een reus die ligt te slapen achter een heuvel. En vervolgens overlopen wordt door de mafste, grappigste en meest beweeglijke figuurtjes. Een visuele representatie van mijn werkproces, zeg maar: ik ben een mens die heel veel dagdroomt – constant haast achter mijn werktafel – waarbij een hele fantasiewereld aan mijn verbeelding ontspringt. Nu, daar zit ook een kwelgeestige kant aan – vandaar de vampiers en slangen die zich achter een boom verstoppen. Maar het neemt nooit de vorm aan van depressieve ontgoocheling: ik strijd in mijn tekeningen net om meer optimisme. Ik probeer altijd iets grappigs of relativerends te tekenen, zelfs als het onderwerp zich daar niet helemaal toe leent.

Ik probeer de echte wereld naar mijn universum te vertalen. Hoe ik dat universum zou omschrijven? Speels, grappig, poëtisch, absurd, kleurrijk en kinderlijk. Beweeglijk ook: het valt me op dat de figuurtjes die ik teken nooit stilstaan – vergelijkbaar met mijn immer beweeglijke gedachtewereld. Nog iets typisch zijn die wolken. Ik merk dat mijn tubes blauwe verf altijd als eerste leeg zijn. Al van in de kleuterklas teken ik graag wolken. Hoe dat dan weer komt, lijkt me veeleer voer voor een dieptepsycholoog. (Lacht)

Ik houd van brieven. Vandaar ook de enveloppe in die vogelbek. Brieven schrijven is iets fenomenaals, iets dat ik enorm mis in de moderne maatschappij. Een verloren gegane kunst. Niets tegen e-mails hoor, maar het kan niet op tegen het kiezen van de juiste vulpen – ik ben een vulpenfreak – en dan het juiste papier en de juiste postzegel. Een brief schrijven is een van de persoonlijkste dingen die je kunt doen voor iemand die je graag hebt. Daar zit een prachtige romantiek in. Ook het traject dat zo’n brief aflegt, hem posten en hem in je brievenbus vinden: ik vind het spijtig dat we dat niet meer doen.

Ik ben wel een nostalgicus, ja. Valt het op? (Lacht) In mij zit een zeker gemis naar die onbevangen wereld van de kindertijd, naar dat kleurrijke, speelse universum. Verdriet zit daar evenwel niet in, al sluimert het soms wel door. Ik kan genoeg nostalgie kwijt in mijn tekeningen.

GEERT ZAGERS