Naar de tijd van de tikmachineswil schrijver Tom Naegels niet terugkeren. Hij facebookt naar hartenlust en werkt op zijn laptop vanuit de speeltuin.

Zit je als schrijver de hele dag aan het scherm gekluisterd?

Ja, ik zit zo’n acht à negen uur per dag aan de computer. Om het uur neem ik wel even een pauze. En ik zit de hele tijd online, maar dat dient ook ter ontspanning. Het is zo aanlokkelijk om je muis even naar het Firefoxicoontje te verplaatsen en even Facebook te checken.

Ben je heel actief op Facebook?

Niet meer dan iemand anders. Ik vind het wel vermakelijk, al probeer ik weg te blijven van quizzen genre ‘ Which serial killer are you?‘. Ik houd het ook puur privé, een beetje zeveren en zwanzen met kennissen.

Gebruik je Facebook ook om je werk te promoten?

Niet echt, tenzij met enige ironie. Facebook is voor mij geen marketingtool, dat is werk voor mijn uitgeverij. Ik geloof wel dat een blog kan helpen. Het is een soort valse vriendschap die je met je lezers creëert. Maar er kruipt zoveel tijd in. Ik wil betaald worden voor wat ik schrijf, en blogs zijn gratis. Bovendien zou ik niet willen dat er rommel op staat. Het moet grappig en interessant zijn.

Zou je graag naar de tijd van de tikmachines terugkeren?

Ik ben geen grote internetenthousiast. Ik gebruik mijn computer op dezelfde manier als een auto: louter functioneel. Ik gebruik maar 5 procent van wat het ding kan. En toch vind ik een com-puter ontzettend handig – na jaren op tikmachines te hebbengewerkt. Ik ben er zo aan gewend, waarom zou ik het nog anders doen? Internet maakt research zoveel makkelijker: het is een enorm archief. Via antiquebook.com vind je haast uitgestorven boeken op enkele minuten.

Neem je je computer mee om overal te kunnen schrijven?

De laptop zit nu onder de buggy. Ik had hem mee naar de speeltuin, maar mijn zoontje bleef de hele tijd wakker, zodat ik niet heb kunnen werken. Ik heb dat ding vaak bij, maar hoe ouder ik word, hoe liever ik er afstand van neem. Als ik twee weken op reis ga, voelt dat echt goed. Al is er wel de angst voor de achthonderd nieuwe mails die op je wachten als je thuiskomt.

Dankzij het internet kunnen mensen nu heel makkelijkhun eigen boek publiceren. Wat vind je daarvan?

Ik ben opgegroeid in ’the age of print’. Ik vind het moeilijk om het internet evenwaardig te achten. Ik heb de neiging om een blog ondergeschikt te vinden aan een column in de krant, vooral omdat er geen filterfunctie meer is – geen uitgeverij of eindredacteur. Boeken die op honderd exemplaren zijn gedrukt, vind ik ook niet echt boeken. Ik ben niet tegen dat systeem, maar ik weet niet of het echt iets bijbrengt.

Het nieuwe boek van Tom Naegels heet ‘Spijkerschrift’ en verzamelt zijn beste columns.