The Third Murder

Nobody Knows, I Wish, Our Little Sister, Still Walking: aan de kleinoden van Hirokazu Kore-eda hou je doorgaans het merkwaardige gevoel over dat je de personages beter begrijpt en kent dan je eigen familie. Na After the Storm vond de erfgenaam van Mikio Naruse en Yasujiro Ozu dat het hoog tijd was om andere wegen te bewandelen dan dat van het zachtaardige en zielroerende familiedrama. Hij kwam uit bij een complexe rechtbankthriller die een joekel van een vraagteken plaatst bij het vermogen van de mens – en van het Japanse gerechtelijke systeem – om de waarheid te achterhalen en te oordelen over schuld. Die feilbaarheid is een belangrijk argument tegen de doodstraf die Japan nog altijd toepast. Door de bekentenis van de beschuldigde lijkt een roofmoord een simpele zaak, maar zijn advocaat achterhaalt dat niets minder waar is. Intellectueel heb je aan het lang uitgesponnen The Third Murder een kluif en je kijkt geen seconde naar de klok, maar emotioneel laat de film je koud. Het gevoelige pianogetokkel kan niet maskeren dat Kore-eda de prikkelende ideeën en vraagstukken voorrang heeft gegeven op de nogal vlakke personages. Dat zijn we niet van hem gewend.