Schild en vriend – ‘The Shield’ wordt, met de hulp van Glenn Close, alleen maar beter.

Reeks: **** Extra’s: *** (Sony)

Reeks. Hij heeft oog in oog gestaan met psychopaten, geharde drugsbarons en Albanese maffiosi, maar in het vierde seizoen krijgt Vic Mackey (Michael Chiklis) eindelijk iemand tegenover zich die hem aankan: de vrouw uit Fatal Attraction. Filmster Glenn Close komt ditmaal meespelen in ’the Barn’, als Monica Rawling, de nieuwe kapitein van het politiekantoor in de wijk Farmington in Los Angeles. En ze blijkt met-een een heel doortastende dame te zijn. In een van haar eerste maatregelen beslist ze om voortaan alle huizen, auto’s en andere waardevolle goederen in Farmington die betaald zijn met drugsgeld in beslag te laten nemen en te veilen voor het goede doel – zijnde de werking van het politiekorps zelf. Dat zet natuurlijk kwaad bloed bij de dealers van Farmington en zeker bij de sinistere Antwon Mitchell, een ex-gevangene die zich voordoet als iemand die het rechte pad heeft gevonden maar in werkelijkheid alle misdaadtouwtjes in handen heeft.

Voor Mackey is de komst van Rawling een godsgeschenk. Zijn Strike Team is op het einde van het derde seizoen ontbonden en hij staat bij zijn oversten op een zwarte lijst, maar van Rawling krijgt hij toch de kans om het onderzoek naar de drugsbendes in Farmington te leiden. Eén probleem echter: zijn vroegere kompaan Shane is wel heel erg close met Ant-won Mitchell, en voor Mackey is solidariteit met zijn teamgenoten nog altijd belangrijker dan gehoorzaamheid aan de bazen. Dus moet hij een heel seizoen lang balanceren op de grens van het toelaatbare (toegegeven: voor Mackey is dat dagelijkse kost) terwijl het machtsconflict in Farmington tot een kookpunt komt.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de vele andere sterke verhaallijnen in de reeks. Zoals die rond de voormalige kapitein David Aceveda, die in dit seizoen heel duistere kanten van zijn psyche verkent. Of die rond het detectiveduo Dutch en Claudette, dat eigenlijk op zichzelf al een uitstekende reeks zou kunnen dragen maar hier veroordeeld is tot een bestaan op de tweede rij. Maar dat is The Shield ten voeten uit: dit is een serie die letterlijk bulkt van de kwaliteit.

Extra’s. Zoals altijd overvloedig: deleted scenes, commentaartracks (onder meer met Close) en een zeer interessante documentaire van een uur over de opnames, net als de serie zelf verplichte kost voor iedereen die ooit tv-fictie wil maken.

Stefaan Werbrouck