lelijke Eentjes en nulletjes – Van een genegeerde computerafdeling tot de meest baanbrekende animatiestudio ter wereld: het verhaal van Pixar.

David Price, Knopf, 304 blz.

Pixar is al meer dan vijftien jaar de meest bejubelde animatiestudio van de planeet. Sinds 1995 heeft de maatschappij acht tekenfilms uitgebracht – Toy Story, Monsters Inc., Finding Nemo, The Incredibles, Ratatouille… – die de grenzen van het genre verlegden, scoorden aan de kassa én de critici voor zich wisten te winnen, en met de ambitieuze nieuwe zomerblockbuster Wall-E (zie Focus Knack van vorige week) lijkt Pixar een nieuw hoofdstuk van het sprookje te zullen schrijven.

Het woord ‘sprookje’ is niet eens een overdrijving, want het from zero to hero-verhaal achter de studio leest als een hedendaagse versie van het lelijke eendje. Pixar werd in 1986 gesticht door enkele computeranimatoren van Lucasfilm, het bedrijf van George Lucas, en aan de basis lag frustratie. Lucas had de mannen (want Pixar was en is een mannenbastion) na het succes van Star Wars in dienst genomen, alleen maakte hij in zijn films bijna nooit gebruik van hun diensten. Dus besloten de whizzkids halverwege de jaren 80 om een investeerder te zoeken en op eigen benen verder te gaan. Enter Steve Jobs, de oprichter van Apple die op dat moment bij zijn eigen bedrijf aan de kant was geschoven. Jobs kocht de afdeling over van Lucas voor 5 miljoen dollar en legde nog eens hetzelfde bedrag op tafel als beginkapitaal, en zo kon Pixar aan zijn verovering van de wereld beginnen.

In The Pixar Touch beschrijft David Price op een heldere en meeslepende manier hoe ’the little company that could’ uitgegroeid is tot een fenomeen. Daarbij toont hij mooi hoe weinig de groei van Pixar eigenlijk gepland was, hoe de sleutelfiguren op het moment zelf nauwelijks wisten waar ze mee bezig waren. Jobs zelf bijvoorbeeld zag in het begin vooral brood in ’three-dimensional rendering’, de software waarmee een computer 3-D-beelden kan tekenen en printen, en besefte pas bij het succes van Toy Story dat animatiefilms misschien ook geld konden opleveren.

Zonder de drive en het zakeninstinct van de Apple-baas was Pixar echter nooit kunnen uitgroeien tot de trendsettende filmstudio van vandaag, aangezien de creatieve breinen – zoals John Lasseter of Ed Catmull – te weinig praktisch aangelegd waren. En toch zijn zij de echte helden van The Pixar Touch, want Pixar was hun droom, die zij al van in de jaren 60, toen computers een halve kamer vulden en dagen nodig hadden om één tekening te scannen, najoegen.

(S.W.)