22.45 – Canvas

In het najaar van 1931 waren het niet de perfecte golven die deining veroorzaakten in Hawaï, wel een controversiële rechtszaak. The Massie Affair onderzoekt meer dan zeventig jaar na datum de vermeende verkrachting van de jonge Amerikaanse Navy-vrouw Thalia Massie en de verregaande gevolgen. Het is een geschiedenis van racisme en gerechtelijke dwalingen.

Verkrachting. Op 12 september 1931 wonen luitenant Thomas Massie en zijn vrouw Thalia een marinefeest bij in een nachtclub in Waikiki. Nadat ze ruzie maakt met een andere gast keert Thalia zonder haar man te verwittigen en in haar eentje terug naar huis. Als hij haar daar later belt, beweert ze onderweg mishandeld en verkracht te zijn door een groepje mannen. Hoewel ze aanvankelijk geen details over haar aanranders of hun auto kan geven, beschuldigt ze de volgende dag vijf lokale mannen.

Proces 1. Dat net die mannen terechtstaan, heeft alles te maken met het racistische klimaat. Ze zijn opgepakt voor een aanrijding en worden meteen ook van verkrachting beschuldigd, terwijl net het ongeluk bewijst dat ze niet in Thalia’s buurt konden zijn. In de plaatselijke kranten worden ze bestempeld als ‘degenerates’, terwijl Thalia een gecultiveerde blanke vrouw is. Terwijl geruchten de ronde doen dat ze niet eens verkracht is, tracht het bestuur de buitenlandse media op afstand te houden om het toerisme niet in gevaar te brengen. In tegenstelling tot wat verwacht wordt, verklaart de jury zichzelf onbekwaam en wordt het proces nietig verklaard.

Moord. Nog voor het tot een tweede proces kan komen, nemen Thalia’s moeder en haar man het recht in eigen handen. Samen met twee medemariniers kidnappen ze Joseph Kahahawal, de beschuldigde met de donkerste huidskleur. Aanvankelijk proberen ze hem met een flink pak slaag tot een bekentenis te dwingen, maar uiteindelijk wordt hij met een kogel afgemaakt. Terwijl ze het lijk met hun auto willen verbergen, worden ze tegengehouden door de politie die hen meteen voor moord arresteert.

Proces 2. De verdediging van hun peperdure advocaat, die het een eremoord noemt, werkt niet. De vier worden schuldig bevonden, zij het dan aan doodslag. Van de opgelegde tien jaar celstraf zitten ze echter geen dag uit. De gouverneur laat hun veroordeling immers omzetten tot één uur, door te brengen in zijn kantoor. Omdat Thalia en de haren nadien het eiland verlaten, komt het niet meer tot een rechtszaak voor de drie andere vermeende verkrachters. Thalia en haar man scheiden amper drie jaar later; in 1963 pleegt ze zelfmoord.

(B.D.C.)