S houting/Lager, lager, lager,lager/Shouting/Mega mega white thing/Mega mega white thing/… ‘ – zo klonk het 18 oktober iets voor middernacht op Studio Brussel. Born Slippy van Underworld was net verkozen tot de beste danceplaat aller tijden in The Greatest Switch, een soort Tijdloze 100 voor electronica lovers. Het Britse gezelschap ging onder meer andere grote namen als The Chemical Brothers, Faithless en Daft Punk vooraf.

Een voorspelbare winnaar, omdat de zender deze bombastische dansschijf op tijd en stond door de ether jaagt. Voorspelbaar, omdat de plaat in kwestie zijn populariteit mede aan de filmhit Trainspotting dankt. Voorspelbaar, omdat Underworld een van de bekendste dance-acts ter wereld is én een graag geziene headliner in het festivalcircuit. Of het ook een verdiende winnaar is? Alvast niet volgens sommige zelfverklaarde kenners die op het Stubru-forum na de acht uur durende marathonuitzending mierenneukend over elkaars wijsheid struikelden. En dat in discussies over wie wel en wie niet in deze lijst hoort en welke definitie we precies aan ‘dance’ moeten geven. Tussen opmerkingen dat de commercie heerst, 2manydjs ‘lijkenpikkers’ zijn en Moby niets met échte dance te maken heeft.

Het doet denken aan de pezewevers die zeggen dat Elvis alles van Little Richard gepikt heeft en de Rolling Stones de oude bluesnegers bestolen. Precies dezelfde soort verstarde criticasters die in den beginne neerbuigend over hiphop of techno spraken – ‘dat is toch geen muziek, mijnheer?’ De ooit vrijdenkende dance community lijkt ten prooi gevallen aan hetzelfde purisme en hokjesdenken dat zij zo verfoeide. Zij die mee op de barricaden stonden om house, techno, electro en al zijn aanverwanten – wie ziet door het bos de beats nog? – uit het verdomhoekje te halen, schudden nu geaffronteerd het hoofd, gekrenkt omdat ‘hun’ muziek door het grote publiek in de uitverkoop is gezet.

Nochtans was het Stu Bru dat begin jaren negentig zo dapper als enige commerciële zender de elektronische dansmuziek een forum bood via het wekelijkse programma Teknoville. Maar na de ontvoogding komt de verkleutering – voor iedere Elvis een Cliff Richard, iedere Kraftwerk een Fat Boy Slim. Dat velen van de jongste garde muzikale fossielen als New Order (8e met Blue Monday) of Donna Summer (57e met I Feel Love) nota bene kennen, is net te danken aan jongens als 2manydjs die hun Hang The DJ-sessies (ook al op Stubru) vol- propten met zulk bronmateriaal. In 2005 stond Kraftwerk (24e met The Robots) op Werchter geprogrammeerd naast Snoop Dogg en Ozark Henry. Een jaar later deelden de Duitsers op I Love Techno de affiche met Justice en Soulwax. Kan iemand mij uitleggen waar de synthesizerpioniers nu wel of niet passen? Dus: hoort dance thuis in de clubs? Jazeker, én op de radio, én op uw iPod, én op de grote festivals. Allen mag u, beste luisteraar, volgend jaar I Feel Love wel ietsje hoger stemmen.

Jonas Boel