22.10 – Canvas

Geen kwinkslag over besnorde vrouwelijke bovenlippen of mannentorso’s met té geprononceerde welvingen zal over onze lippen komen tijdens The Great Olympic Drug Scandal. Bij de atleten van de voormalige DDR zouden die door de georganiseerde dopingpraktijk te pijnlijk dicht bij de waarheid liggen. Bijna twintig jaar na de val van de muur toont deze docu het gebruik én de gevolgen.

Filosofie. Alles voor de staat, was het motto van de DDR. Met sportieve successen wilde de republiek zichzelf op de kaart zetten én de superioriteit van het socialisme over het kapitalisme aantonen. Niet alleen werden jonge talenten van de schoolbanken geplukt, er werd ook een werkgroep ‘ondersteunende middelen’ opgericht. Het Staatsplan 14.25, dat in 1974 door de regering werd opgesteld, liet zelfs wettelijk toe jonge sporters zonder hun medeweten systematisch te doperen.

Middelen. Dertig pillen per dag was geen uitzondering. De atleten werd verteld dat ze vitamines slikten, maar in werkelijkheid ging het bij de jonge meisjes om testosteron en anabole steroïden, zoals het beruchte blauwe pilletje Oral Turinabol of de nooit officieel erkende STS 646, STS 648 en Substanz 12. Die geheime middelen waren niet eens uitgetest op dieren, laat staan dat artsen van de gezondheidsrisico’s op lange termijn wisten.

Resultaat. De sporters deden het natuurlijk wel goed. Voor hun toenmalige overmacht betalen de atletes, zwemsters en schaatssters nu echter een hoge prijs. Onderzoek wees uit dat ze meer kans hebben op problemen met organen en gewrichten, borst- en huidkanker, onvrijwillige kinderloosheid, depressie, seksuele identiteitsstoornissen en zelfmoordneigingen. Ook hun kinderen kampen vaker met lichamelijke of psychische problemen.

Getuigenissen. Een van de bekendste slachtoffers is kogelstoter Andreas Krieger, né(e) Heidi Krieger. ‘Hormonen Heidi’, zoals zij/hij toen door de internationale media smalend werd genoemd, had zoveel steroïden te slikken gekregen dat ze niet meer wist of ze man of vrouw was. Na een lange strijd met zichzelf te hebben geworsteld liet ze zich in 1997 tot man ombouwen.

Straffen. In 2000 kregen voormalige sportchef Manfred Ewald en sportarts Manfred Höppner voorwaardelijke straffen voor hun medeplichtigheid bij het toebrengen van lichamelijk letsel aan sporters, net zoals tientallen trainers, artsen, ambtenaren en politici. Anderen zijn nog steeds actief in de sportwereld. Intussen is er een fonds opgericht om atleten van toen een schadevergoeding toe te kennen, maar daarvoor moeten ze wel een attest kunnen voorleggen dat hun problemen een rechtstreeks gevolg zijn van de toegediende doping.

(B.D.C.)