The Birds

Killers met vleugels: Alfred Hitchcock poseert met kraai voor THE BIRDS.

‘Leave not a dry seat in the house.’ Dat was Hitchcocks zelfverklaarde doel met zijn klassieke The Birds (1963). Hoofdrolspeelster Tippi Hedren moest tijdens de opnames niet alleen allerlei pluimvee van het lijf houden, maar ook de regisseur zelf.

Het begon nochtans zo schattig: socialite Melanie Daniels (Tippi Hedren) leert advocaat Mitch Brenner (Rod Taylor) kennen in een dierenwinkel, waar hij een stel dwergpapegaaien – lovebirds in het Engels – wil kopen. Hij bakt haar een poets, zij wil met hem met gelijke munt betalen en volgt hem naar zijn weekendadres in Bodega Bay, een vissershaven ten noorden van San Francisco. Maar in dat pittoreske kustplaatsje slaat de flirterige toon al snel om in terreur. Eerst wordt Melanie aangevallen door een meeuw, dan wurmt een zwerm mussen zich door de schoorsteen van huize Brenner, wordt een buurman dood gevonden, de ogen uitgepikt door vogels, en u herinnert zich ongetwijfeld nog de scène waarin Melanie belaagd wordt in een telefooncel.

Naast Psycho is dit eigenlijk de enige echte horrorfilm die Hitchcock gedraaid heeft, een voorloper ook van Jaws en een pak andere films waarin de mens belaagd wordt door de natuur. En net als Spielberg jaren later met zijn mechanische haai moest Hitchcock de natuur een handje helpen: niet alle vogels die u ziet, zijn door God geschapen, er zitten ook mechanische en geanimeerde beesten tussen. De regisseur verzekerde zich daartoe van de diensten van de legendarische Ub Iwerks, die nog samen met Walt Disney Mickey Mouse had bedacht. De shots van de aanvallende vogels werden gedraaid in de Disney-studio’s, met een speciale, uiterst precieze chromakeytechniek (om verschillende beelden over elkaar te leggen). Ook op de geluidsband is dit een van Hitchcocks meest ambitieuze films: een klassiek orkest is ver te zoeken in The Birds, maar voor de vogelgeluiden maakte hij gebruik van het Mixtur-Trautonium, een voorloper van de synthesizer.

En als #metoo in 1963 al had bestaan, was Hitchcock mogelijk ook aan de schandpaal genageld: de debuterende Tippi Hedren – de regisseur hoopte van haar de nieuwe Grace Kelly te maken – beschuldigde de master of suspense later van seksuele intimidatie en pyschologische terreur. Tijdens de opnames van Marnie (1964) werd dat op de spits gedreven: Hitchcock zou uitgesproken seksuele avances gemaakt hebben, gedreigd hebben om Hedrens carrière te kraken, waarop ‘zij deed wat niemand mocht doen’, aldus Hitchcock himself: ‘Ze refereerde aan mijn gewicht.’ Meer bepaald: Hedren noemde hem – in het bijzijn van anderen – een ‘vet varken’.

Zaterdag 16/12, 20.40, CAZ

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content