‘Zingen – of toch iets wat daarvoor moet doorgaan – is in ‘ Superhond 2007′ maar een van de vele trucjes die de deelnemers laten zien. Maar voor de rest lijkt het programma natuurlijk heel sterk op die andere talentenjacht.”Het heeft nog drie dagen naar hond geroken bij VTM’, zo vertelde Dina Tersago in een interview net voor de start van Superhond 2007. Ze doelde niet op de weeë geur die je kunt ontwaren als je trouwe viervoeter je door een regenbui tegemoet komt lopen, zoveel werd wel duidelijk tijdens de eerste aflevering. Dina had immers nog maar net de deuren geopend voor de ruim 800 honden die wilden meedingen naar de hoofdprijs, of een ietwat suffige loebas – pas geopereerd en met een schotelantenne rond zijn hoofd – deed rustig zijn behoefte op de rode loper. Het minste wat je van een superhond mag verwachten, me dunkt, is dat hij drollen legt op de daartoe aangewezen plaatsen, maar volgens het baasje was het een accident de parcours, helemaal te wijten aan de stress waar het beestje aan blootgesteld was. Dat is alvast één fenomeen waar Idool 2007 niet mee te kampen heeft.

Zingen – of toch iets wat daarvoor moet doorgaan – is in Superhond 2007 maar een van de vele trucjes die de deelnemers laten zien. Maar voor de rest lijkt het programma natuurlijk heel sterk op die andere talentenjacht. Ook ditmaal was er bijvoorbeeld een hele roedel kandidaten die je op zijn zachtst gezegd als bizar kan omschrijven. Eén vrouw had voor ‘Prutske’ – nomen est omen – een heel kledingrek meegebracht, met outfits die het beestje in elk seizoen warm moesten houden: er zat zelfs een jogging bij en een skipakje ‘met verwarming binnenin’. Een andere jongedame had naar eigen zeggen lang gezocht naar een hond die paste bij haar drukke bestaan en was uitgekomen bij een chihuahua. Het belangrijkste talent van haar ‘beste vriend’ was dan ook dat hij moeiteloos in een handtas kon en desgewenst onder haar bureau mocht worden geschoven. Ik hoop dat die vrouw nooit aan kinderen begint te denken.

De vreemdste koppels waren vanzelfsprekend die met een ietwat kinky relatie. Een man en zijn Jack Russell waren door de jaren heen wel heel erg naar elkaar toegegroeid: ze zaten tijdens de audities vrolijk te tongzoenen, en het baasje vertelde trots dat zijn hond elke avond zijn voeten schoon likte. Maar dat was nog niets vergeleken met de band tussen ene Sara uit Oostende en haar ‘Zoraatje’. Toen Dina Sara vroeg hun tweetjes voor te stellen, antwoordde ze: ‘Wij zijn SM’ers en treden op op eroticabeurzen.’ Bleek dat Zoraatje de mascotte was van Sara’s SM-club, wat extra in de verf werd gezet doordat de hond helemaal in het leer was gestoken. Sara was naar eigen zeggen van plan geweest om zelf ook in het leer naar Vilvoorde af te zakken, maar had daar op het laatste moment van afgezien. Ja, dát was er inderdaad over geweest.

Toen Zoraatje voor de jury moest komen, faalde ze trouwens schielijk in de gehoorzaamheidstest, waardoor ze niet in aanmerking kwam voor de titel van superhond. Ik kan me vergissen, maar een gebrek aan gehoorzaamheid maakt van Zoraatje toch ook niet de meest geschikte mascotte voor een SM-club?

Door Stefaan Werbrouck