Al meer dan vijf jaar is A Brand een kwaliteitsmerk voor aanstekelijke dancerock en dito teksten – van een openingszin als ‘Wipe that semen of your teeth’ moeten wij alleszins altijd even slikken. Na de wereldhits ‘Hammerhead’ en ‘Beauty Booty Killer Queen’ laat het groot-Antwerpse collectief met ‘Judas’ zijn derde langspeler op u los.Een gesprek over gastronomie, Yves Leterme en kussen in de sacristie.

Geheel tegen onze geplogenheden in komen wij ruim twee uur te laat opdagen voor ons interview met A Brand. En dus zijn zanger Dag Taeldeman (uiterst rechts) en drummer Frederik Heuvinck (tweede van links) in afwachting van uw dienaar maar uitgebreid gaan lunchen in een visrestaurant op het Antwerpse Zuid.

Volgens ‘De Morgen Magazine’ zijn jullie bij A Brand begenadigde koks.

Frederik Heuvinck: Daar heb we eens goed mee gelachen: geen idéé waar ze dat vandaan halen. Komkommertijd, zeker?

Dag Taeldeman: Nu, we staan wel allemaal graag achter het fornuis, maar alleen Tom Vermeir kan écht koken. Vergeleken met hem zijn wij amateurs.

Frederik: Al moeten we wel toegeven dat ongeveer negentig procent van onze gesprekken over eten gaan.

Dag: Nu overdrijf je toch een beetje, Frederik.

Frederik: Oké, tachtig procent dan.

Jullie nieuwe plaat heet ‘Judas’ en er staan nummers op als ‘Drop The Messiah’ en ‘Lesser God’. Stiekem in de Bijbel zitten lezen?

Dag: Niks daarvan! (lacht) Ik weet ook niet waar al die religieuze verwijzingen plots vandaan komen. Misschien is er wel een typisch katholiek schuldgevoel mee gemoeid. Hoewel: ik ben helemaal niet katholiek opgevoed.

Frederik: Ik wel! Ik ben zelfs nog misdienaar geweest. Zij het om andere dan diep-religieuze redenen. Ik was verliefd op een meisje, het eerste meisje bij ons op school dat borstjes had. Ze was misdienares en dus ben ik me ook bij meneer pastoor gaan aanbieden, in de hoop dat ik dat meisje in de sacristie tot een kus zou kunnen verleiden. Helaas, ik heb bot gevangen. Ze heeft me zelfs nog een serieuze klap verkocht toen ik een keer iets te gretig naar haar borsten probeerde te grijpen. (lacht)

‘Drop The Messiah’ zou overigens over Yves Leterme kunnen gaan.

Dag: Hm, misschien wel ja. Al komtiemand als George Bush evengoed in aanmerking. Drop The Messiah gaatgewoon over mensen die zichzelf God wanen en dus ongeoorloofde dingen doen. Het nummer kan op véél mensen van toepassing zijn: wie het schoentje past, trekke het aan.

‘Paper Covers Rock’ gaat over een fantast. Wéér Yves Leterme?

Frederik:(lacht) Nee, dat nummer heeft wél een concreet onderwerp: Space Base Bolenti, een haast mythische figuur uit Dendermonde. Niemand weet precies wie hij is of waar hij vandaan komt, maar in de jongerencafés van Dendermonde staat hij altijd de meest onwaarschijnlijke verhalen op te dissen.

Dag: Dat hij zijn jasje van kasjmier van Marilyn Monroe zélf gekregen heeft, bijvoorbeeld. En dat hij thuis een onuitgegeven tape van The Beatles heeft liggen. ‘Maar er is één probleem’, fluistert hij dan samenzweerderig, ‘er zijn miljarden mee gemoeid’. (lacht)

Frederik: En dat komt dan uit de mond van een wat papperige kaalkop, die de laatste drie haartjes op z’n kop in een lange staart draagt. Space Base Bolenti is trouwens een bassist, en nog een goeie ook. Hij beweert dat hij met alle groten der aarde heeft samengespeeld: van Eric Clapton tot Roland. Welnu, op een keer speelde Roland in de jazzclub van mijn vader toen die Bolenti kwam binnengewandeld. ‘Nu gaan we het weten’, dacht ik. Vloog die Roland toch niet meteen rond zijn nek, zeker?! ‘Bolenti! Hoe is ’t?’ Een heel vreemd moment, want plots kregen al zijn verhalen – hoe onwaarschijnlijk ook – toch iets geloofwaardigs.

In ‘Madlove Sweetlove’ meende ik de stem van Isaac Hayes te herkennen, maar het blijkt om een zekere Michael Houston te gaan. Wie mag dat wezen?

Dag: Een Afro-Amerikaanse busker die ik hier in Antwerpen een paar keer had bezig gezien. Hij lijkt weggelopen uit zo’n blaxploitationfilm uit de jaren 70, maar wát een stem. Met Madlove Sweetlove had ik geprobeerd om een gospel- slash soulklassieker te schrijven en in mijn hoofd leek zijn stem daar perfect bij te passen. Toen ik hem vroeg om dat nummer in te zingen, was het meteen: ‘Yeah man, sure, I’m gonna do it’.

Frederik: Een geweldige zanger, maar ook een supergrappige kerel. Op een keer vroeg ik hem wat hij van onze Belgische vrouwen vond. ‘Man, over here women want you to treat them as equal. And my name is not Equal!’(lacht)

Jullie treden steevast op in uniform. Valt het mee om over die outfits tot een consensus te komen?

Dag: Er gaan toch altijd veel discussies aan vooraf. En met sommige outfits moet ik nog niet proberen af te komen. Schotse kilts, om maar iets te noemen. Of een indianenkostuum: dat zou een te hoog Village People-gehalte hebben.

Frederik: We vinden het gewoon cool om in zo’n outfit op te treden, maar we mogen op geen enkel moment het gevoel hebben dat we verkleed op het podium staan. Een dunne lijn.

Nogal wat mensen die ‘The Architect’ van dEUS voor het eerst op de radio hoorden, dachten dat het om de nieuwe single van A Brand ging.

Dag: We hebben dat ook opgevangen, ja. En Tom Barman blijkbaar ook, want op een keer kwam hij op mij afgestapt: ‘Ség Dag, vinde gaa oek da ‘The Architect’ oep A Brand trekt?’ Voor alle duidelijkheid: dat denken wij zelf dus niet. Ook al vinden we het een fantastisch nummer. Maar ik begrijp zijn ergernis wel, hoor. Wij zouden het ook niet leuk vinden als iedereen onze nieuwe single met dEUS vergeleek.

Verschoning omdat ik het hier zo lompweg wereldkundig maak, maar Frederik: jij hebt nog met Kristel van K3 in een groep gezeten. Hoe kwam dat zo?

Frederik: Ja zég, in Dendermonde had je niet veel keuze als je muziek wilde maken: het was met Kristel óf met Space Base Bolenti (lacht). We zaten samen in een funkgroepje, tot zij besloot om met twee meisjes een andere groep te beginnen – K3 dus. Ik herinner me nog de reactie van de groep: ‘Maar allez, Kristel, wat ga je nú doen?’ Al denk ik niet dat ze zich die carrièrestap al vaak beklaagd heeft. Ik ook niet, want dat ik nog met Kristel van K3 in een groepje heb gespeeld, maakt méér indruk op mijn zoontjes dan het feit dat papa deel uitmaakt van A Brand. Soms zeg ik wel eens: ‘Kristel van K3 had jullie mama kunnen zijn’. Helemaal gék worden ze dan (lacht).

JUDAS

Op 22/8 uit bij Bang!

A BRAND LIVE

26/8 Rivierenhof, Antwerpen

31/8 Brussels Summer Festival, Brussel

20/9 Pukema Rock, Puurs

Door Vincent Byloo