Stoel 7A

Eerste zin ‘Wanneer kunnen we de dader ondervragen?’

Mats Krüger is een psychiater met vliegangst. Nadat hij jarenlang niets van haar gehoord heeft, zoekt zijn hoogzwangere en met hiv besmette dochter Nele contact met hem. Probleem: om haar bij te staan moet hij wel de langeafstandsvlucht Buenos Aires-Berlijn nemen. Bevend doet hij dat – hij bedwingt zijn angsten onder meer door alle plaatsen te reserveren die statistisch het meeste kans bieden dat je er een crash zou overleven. Maar op het vliegtuig krijgt hij een telefoontje dat al zijn angsten in één keer waarmaakt. Zijn dochter is op weg naar de materniteit ontvoerd door een maniak en die eist dat Krüger een medepassagier, een voormalige patiënte die hij ooit van haar gewelddadige fantasieën afhielp, ‘reactiveert’: als hij erin slaagt om haar het vliegtuig te laten neerstorten, blijven zijn dochter en kleinkind leven.

Sebastian Fitzek is een lepe schrijver. Hij voert je ver genoeg in het verhaal mee voor hij al zijn duivels ontbindt en zijn rariteitenkabinetten vol geschifte moordenaars en psychopaten opentrekt. Pas op het einde van Stoel 17A rolt hij alle draadjes van zijn kluwen uit en val je van de ene in de andere verrassing. Hij bespeelt als geen ander je diepgewortelde angst dat je hulpeloos of tegen beter weten in de verkeerde keuze zult maken. En dat je zult sterven, natuurlijk, in een vliegtuig dat ongenadig neerstort. Ook mensen zonder vliegangst zijn gewaarschuwd: na dit boek is de vrees dat het fout zal gaan ook onomkeerbaar ontkiemd.