Elke dinsdag, CanvasDe Britse komiek en acteur Stephen Fry is al zijn hele leven gefascineerd door Amerika, en daar is een eenvoudige reden voor: het heeft namelijk geen haar gescheeld of hij was zelf een Amerikaan geweest. Zijn vader kreeg ooit een aanbod van Princeton University om daar les te komen geven, en als hij daarop was ingegaan, had Fry in de VS het levenslicht gezien en was hij een Amerikaans staatsburger geweest. Van de BBC mocht Fry zijn passie voor de VS botvieren met de zesdelige documentairereeks Stephen Fry in America, waarin de Britse komiek in een Londense taxi alle staten van het land doorkruist om na te gaan hoe hij geleefd zou hebben als hij niet Stephen, maar Steve had geheten.

De serie werd gemaakt in 2008, en dat is niet toevallig. Door de presidentsverkiezingen van dat jaar stonden de Verenigde Staten nog meer dan anders in de belangstelling, en met de reeks wilden Fry en de BBC wat meer licht werpen op het enigma dat het land vaak is in de rest van de wereld. Dat Stephen Fry in America pas een dik jaar later bij ons op televisie komt, zorgt er natuurlijk voor dat ze hier en daar een beetje gedateerd is. In de eerste aflevering ging de komiek bijvoorbeeld langs bij een meeting van Mitt Romney, de Republikein die in de ‘primaries’ even John McCain het vuur aan de schenen kon leggen, maar sindsdien weer in de nevelen der geschiedenis is verdwenen. En Fry had ook veel aandacht voor de bloeiende comedyscene in Washington D.C., waarvan de vitaliteit natuurlijk voor een groot stuk te danken was aan de goudmijn voor grappen die op dat moment in het Witte Huis zat.

Stephen Fry in America had echter een groter probleem dan de veranderde politieke context, een probleem dat Fry bij het begin zelf zo verwoordde: ‘In deze eerste aflevering ga ik eerst naar Maine, daarna rij ik naar New Hampshire, dan passeer ik in Vermont en Massachusetts, vervolgens ga ik via Connecticut naar New York City. Na een omweg langs New Jersey, Maryland en Delaware rij ik naar Washington D.C., om tenslotte te eindigen in Pennsylvania.’ Die eerste aflevering, zo moeten we misschien even verduidelijken, nam geen halve dag in beslag, maar klokte net boven het uur af. Als je op die tijd een tiental Amerikaanse staten en enkele van de belangrijkste steden van het land aandoet, kun je niet anders dan aan de oppervlakte blijven.

In Vermont beperkte Fry zich tot een bezoekje aan ijsfabrikant Ben & Jerry’s, Delaware is blijkbaar enkel belangrijk omdat Perry Como de staat ooit vermeld heeft in een liedje, en over Maryland kwamen we letterlijk niets te weten. Terwijl het toch net die kleine staatjes zijn die het minst bekend zijn in Europa, en die vaak doorslaggevend zijn in het politieke leven van de VS. De snapshots van Fry waren bij momenten erg amusant, met als hoogtepunt zijn bezoek aan een Italiaans maffiahol in New Jersey waarvan de bewoners zo uit The Sopranos leken weggelopen, maar hij maakte zich te vaak uit de voeten voor het echt interessant werd. ‘Dit is een land van paradoxen’, zei Fry in een gesprek met de rector van Harvard University. ‘Van alles vind je hier ook het tegenovergestelde.’ Die complexiteit heeft Fry in dit ruw geborstelde portret dan toch niet kunnen vatten.

Lees nog meer recensies en bedenkingen in de nieuwe blog Testbeeld op FOCUSKNACK .BE

Stefaan Werbrouck

Als je op een uur tijd een tiental Amerikaanse staten en enkele van de belangrijkste steden van het land aandoet, kun je niet anders dan aan de oppervlakte blijven.