Pompoentijd. ‘Zeitgeist’, de eerste worp van de Smashing Pumpkins in zeven jaar tijd, behoort tot het beste wat Billy Corgan de laatste vijftien jaar heeft geproduceerd.

Zeitgeist Reprise / Warner- rock

In concert: 17/8 Pukkelpop

‘Someone gave us up’, zingt Billy Corgan halverwege Tarantula, de nieuwe single van Smashing Pumpkins. En hoewel de vleespet van Chicago’s finest het in dat nummer overduidelijk over een wankele liefdesrelatie heeft, kan je er evengoed een verwijzing naar de lauwe reacties op zijn recente muzikale exploten in horen. Na de split van de Pumpkins zeven jaar geleden is zijn aanhang immers feller geslonken dan het electoraat van de SP.A.

Zwan, ’s mans poging om een vervolg te breien aan het succes van de Pumpkins, stootte op een geeuw van onverschilligheid, zijn soloplaat TheFuture Embrace werd door het muziekjournaille met de kracht van een heimachine enkele meters diep in de grond gehengst en zijn dichtbundel Blinking With Fists verdween zelfs linea recta in de ramsjbakken van De Slegte. Ten einde raad riep Corgan twee jaar geleden zijn makkers van weleer op tot een verzoening middels een krantenadvertentie, maar alleen drummer Jimmy Chamberlin reageerde op die convocatie.

Het resultaat: een nieuwe plaat van Smashing Pumpkins, zónder gitarist James Iha en bassiste D’Arcy, maar met Corgan en Chamberlin én een heuse Boodschap. Zeitgeist pretendeert niets minder dan – jawel – de tijdsgeest samen te vatten in twaalf songs. We zouden ons hier vrolijk kunnen maken over de tenenkrullende teksten en het betekeniszwangere artwork in het cd-boekje – screenshots van Paris Hilton, vrouwen met bloedende tepels en een als Magere Hein vermomde president – maar dan zouden we voorbijgaan aan de straffe songs op deze zesde plaat van de Pumpkins.

Behalve het vreselijke slotakkoord Pomp And Circumstances, dat niets met het gelijknamige marslied van Sir Edward Elgar van doen heeft, maar helaas wel alles met de symfonische sound van – we kid you not – Enya, staan er alleen maar knappe en bijwijlen uitstekende songs op Zeitgeist. Aanstekelijke punkrock ( Tarantula, Starz), metalige grunge ( Doomsday Clock, 7 Shades Of Black) en haast zachtmoedige pop in de traditie van 1979 ( Neverlost), maar ook een tien minuten durend epos dat naar de naam United States luistert en toch geen seconde weet te vervelen.

De Smashing Pumpkins hebben misschien wel hun beste plaat gemaakt sinds Siamese Dream uit ’93. Wie had dat verwacht? Wij in ieder geval niet.

Download nu:

* Tarantula

Vincent Byloo