EEN LES TE VEEL – Voor liefhebbers van historische familiedrama’s is ‘Samsara’ smullen geblazen. Giroud speelt echter te veel op zeker.

Faure & Giroud

Dupuis, 80 blz., euro15

Sinds het verkoopsucces van de reeks De tien geboden mag topscenarist Frank Giroud her en der conceptreeksen beginnen waarvoor hij met verschillende tekenaars samenwerkt. In Geheimen legt hij zich toe op dramatische familiegeheimen, die de afstammelingen mondjesmaat – samen met de lezer – ontdekken.

Het tweeluik Samsara verslaat zo een dramatische schattentocht in 19e-eeuws India, die de vader des huizes altijd voor zijn dochters verborgen heeft gehouden. De ondernemende proto-feministe Beth komt na vaders dood toevallig achter de ware toedracht van zijn verleden in India. Ze onderneemt een nieuwe expeditie naar de fabelachtige schat, aangezien ze geld nodig heeft om haar experimentele onderwijs aan straatkinderen – gemengde klassen, stel je voor – te kunnen voortzetten. De nieuwe expeditie lijkt echter dezelfde dramatische wending te krijgen als de eerste.

Weinig scenaristen zijn zo goed in een onopvallende opvoeding van de lezer als Giroud. In Samsara verwerkt hij niet alleen een hele hap Engelse en Indische geschiedenis, hij geeft zijn lezers ook achtergrondkennis over het hindoeïsme en de psychologie mee. Meestal blijft hij het leven van zijn geloofwaardige personages voorop plaatsen, waardoor de lezer niet de indruk krijgt dat hij op de schoolbanken zit. In Samsara mislukt dat echter een beetje: hier en daar doet een didactische monoloog gekunsteld aan.

Erger is de indruk dat we dit allemaal al wel eens hebben gezien. Zowel het Indische kolo-niale decor als de bijwijlen afgelikte stijl van Michel Faure roepen sterke associaties met India Dreams van Jean-François en Maryse Charles op, niet bepaald een reeks die in het pan-theon van de strip mag worden bijgeschreven.

Het verhaal van Samsara wordt ook uitgehold door recyclage van thema’s en motieven uit eerder werk van Giroud: de expeditie, de schattentocht vol gevaren, de toevallige aan-wezigheid bij de gebeurtenissen van begaafde aquarellisten en schrijvers in de dop kenden we al uit De tien geboden. Bovendien ontnemen de talrijke parallellen in de twee expedities Sam-sara heel wat spankracht. Wie een ouderwets gestoffeerd avonturenverhaal wil lezen, zit met Samsara gebeiteld. Wie een avontuurlijke strip verkiest, zoekt beter iets anders.

Gert Meesters