De start van het nieuwe schooljaar hoeft niet noodzakelijk het einde van de vakantie te betekenen. Want waarom zou u voor rechten, economie of natuurkunde kiezen als u aan Vlaanderens kersverse Rockacademie voor rockmuzikant of muziekmanager kunt studeren? ‘Natúúrlijk willen we allemaal de nieuwe Tom Barman worden. Maar tegenover onze vrienden doen we het gewoon voor de fun.’

Bon Scott wist het 33 jaar geleden al: it’s a long way to the top if you wanna rock ‘n’ roll. Vandaag is de road naar succes nog steeds long and winding, al probeert de Provinciale Hogeschool Limburg nu met zijn nagelnieuwe pop- en rockopleiding voor een serieuze short cut te zorgen. Op 15 september opent het departement PHL Music in samenwerking met de Hasseltse concerttempel Muziekodroom de eerste Belgische Rockacademie, waar aspirant-muzikanten, toekomstige muziektechnici en muziekmanagers in spe terechtkunnen voor een drie jaar durende opleiding die hen moet voorbereiden op een job in het nationale of – wie weet – internationale muziekbedrijf.

Studenten krijgen ook de kans om zich te specialiseren. Muzikanten kunnen kiezen voor zang, gitaar, basgitaar, drums, toetsen of elektronica. Muziektechnici hebben de keuze tussen studiotechniek en PA-techniek. En managers worden dan weer opgeleid tot polyvalente allrounders, zodat ze later aan de slag kunnen als A&R-manager, booker, labelmanager én publish-er. De lectoren en docenten die zich over al die vakdomeinen ontfermen, zijn ook niet van de minsten. Gert Keunen bijvoorbeeld, behalve de frontman van elektrocollectief Briskey ook cultuursocioloog en al negen jaar docent aan de Fontys Rockacademie in Tilburg, zal de vakken muziekgeschiedenis en werkveldverkenning onderwijzen. Muziektechnici in spe krijgen les van ervaringsdeskundigen die bij Vaya Con Dios en Shameboy op de payroll staan. En aspirant-muzikanten worden opgeleid door goed volk als Mirko Banovic, Ad Cominotto, Arne Van Petegem en Mario Goossens.

‘De voorbije tien jaar is het pop- en rockcircuit in ons land enorm geprofessionaliseerd,’ zegt Raf Coenen, departementshoofd van PHL Music en als bassist van Flipo Mancini zelf gepokt en gemazeld in de muziekwereld. ‘Daardoor heeft de muziekindustrie ook meer en meer professionele muziektechnici, bookers, promomanagers en zo nodig. Voor al die beroepen bestond totnogtoe geen specifieke opleiding, waardoor de meeste mensen die werkzaam zijn in het muziekcircuit hun vak al doende hebben moeten leren. En dergelijke opleidingen on the job kosten de muziekindustrie handenvol geld. Het is voor een boekingskantoor veel goedkoper om iemand in dienst te nemen die over alle kennis en ervaring van een professionele booker beschikt en dus meteen inzetbaar is, in plaats van iemand zes maanden of een jaar te laten warmlopen in de schaduw van een collega. Dat gat in de arbeidsmarkt willen we met deze Rockacademie opvullen.’

En niet alleen dat gat is groot, maar ook de interesse van jongeren die het willen maken als muzikant, technicus of manager, want liefst 251 schoolverlaters gaven zich op voor het eerste academiejaar. Slechts een zestigtal daarvan werd uiteindelijk geselecteerd: 30 studenten beginnen dit jaar aan de muzikantenopleiding, 20 aan de opleiding muziekmanagement en 10 aan de opleiding muziektechniek. Na een cyclus van drie jaar ontvangen ze met wat geluk en tomeloze inzet een heus hogeschooldiploma.

Viel het een beetje mee om de opleiding als officiële studierichting erkend te krijgen?

Raf Coenen: Zo’n erkenning krijg je niet zomaar. Je moet er een dossier voor indienen bij de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie, de instelling die alle universiteits- en hogeschoolopleidingen in Nederland en Vlaanderen evalueert. Uit dat dossier moet in de eerste plaats blijken of die nieuwe opleiding tegemoetkomt aan een behoefte op de arbeidsmarkt – wat we in ons geval dus makkelijk konden aantonen. Daarna moet je natuurlijk de opleiding zélf vormgeven en allerlei competenties definiëren. Daarvoor zijn we een kijkje gaan nemen bij enkele gelijkaardige scholen, zoals de Fontys Rockacademie in Tilburg, en hebben we ons oor te luister gelegd bij een hele hoop mensen in het veld. Bij muzieksocioloog Gert Keunen bijvoorbeeld, maar ook bij muzikanten als Stijn Meuris, Arne Van Petegem en Luc Van Acker en platenfirmamensen zoals Erwin Goegebeur van EMI. En kijk: de NVAO heeft ons dossier positief geëvalueerd en onze bachelor offi-cieel erkend.

Wat is eigenlijk het doel van PHL Music? De nieuwe dEUS of Soulwax voortbrengen?

Coenen: Die vraag stellen ze nu altijd! Maar daar is het ons helemaal niet om te doen. Als we zien dat de mensen die we hebben opgeleid hun eigen plek vinden in het professionele muziekcircuit – zowel nationaal als internationaal – zijn we al heel tevreden. En als er onderweg een nieuwe dEUS of Millionaire opstaat, zullen we dat natuurlijk niet erg vinden (lacht).

Druist zo’n muziekopleiding eigenlijk niet regelrecht in tegen het rebelse karakter van een rockmuzikant?

Coenen: Natuurlijk botst dat een beetje, daar zijn we ons heel goed van bewust. Daarom letten we er ook op dat de Rockacademie geen al te schoolse bedoening wordt en ligt de nadruk veel meer op praktijk dan op theorie. Met de Muziekodroom als uitvalsbasis bevinden onze studenten zich ook met-een in hún wereld en hebben ze niet het gevoel dat ze hun tijd zitten te verslijten op saaie schoolbanken. Zolang we ruimte laten voor experiment en een beetje anarchie, zitten we wel goed. Wij bieden gewoon een constructief alternatief aan de 18-jarige die het wil maken in de muziek, maar tot nog toe nergens terechtkon en dus maar ging doppen.

‘Leve de commerciële muziek!’

Maar genoeg theorie, op naar de praktijk! Want wat verwachten de studenten zélf van zo’n pop- en rockopleiding? Een one way ticket naar de hoogste regionen van de rock-‘n-roll? Eeuwige roem? Muzikale onsterfelijkheid? Een onuitputtelijke voorraad drugs en groupies? De waarheid blijkt een tikje prozaïscher. ‘Ik hoop in de eerste plaats een betere zanger te worden,’ zegt Peter Blockmans, een 19-jarige Antwerpenaar die zich heeft ingeschreven voor de muzikantenopleiding. ‘Ik speel al van mijn achtste gitaar en heb er altijd van gedroomd om van muziek mijn leven te maken. Toen ik vorig jaar mijn humaniora had afgemaakt, bestond er nog geen pop- en rockopleiding en ben ik dus maar kunstgeschiedenis gaan studeren. Een richting die me veel minder bleek te boeien dan ik had gehoopt. Ik was echt superblij toen ik hoorde van de Rockacademie.’

Ook ten huize van Anton Clijmans, een 23-jarige uit Heusden-Zolder, werd de oprichting van de Rockacademie ervaren als een blijde mare. Sinds zijn zestiende is hij in de ban van elektronica, maar een geschikte studierichting bleek ook voor hem niet te bestaan. ‘Een opleiding aan een conservatorium vond ik veel te klassiek en de richting Jazz en Lichte Muziek in Gent was ook niet meteen wat ik zocht. Ik heb dan maar Grafische Vormgeving gestudeerd. Al hoop ik aan de Rockacademie eindelijk de opleiding te krijgen waar ik al die jaren naar op zoek ben geweest.’

Jullie hebben wel eerst een ingangsexamen moeten afleggen. Viel dat een beetje mee?

Peter Blockmans: Ik vond het schriftelijke gedeelte best wel moeilijk. En op de gezichten van de andere kandidaten viel af te lezen dat ik niet de enige was (lacht).

Anton Clijmans: Eerst kregen we drie muziekfragmenten te horen. Iets van dEUS, iets van Ozark Henry en iets wat ik niet kende – ik weet nog altijd niet wat het was (lacht). Daarover moesten we dan zoveel mogelijk kennis etaleren: over de groep zelf, over de instrumenten die we hoorden, over het arrangement, enzovoort. Van weer een ander muziekfragment moesten we het akkoordenschema uitschrijven. Nog een geluk dat ik een klassieke muziekopleiding heb gekregen!

Peter: Ik jammer genoeg niet. En dus heb ik bij die proef maar opgeschreven: ‘Als notenleer mijn ding was, zat ik wel in het Lemmensinstituut’

(lacht) . Bij de praktische test had ik ook al pech. Mijn demonstratie voor de gitaarjury is op niks uitgedraaid, want ik heb lak aan solo’s. Gelukkig kreeg ik een herkansing bij de zangjury en die heeft me wél doorgelaten.

Voor rockmuzikant studeren: is dat niet vreselijk ‘on-cool’? Rockmuzikanten horen toch rebelse Einzelgängers te zijn? Anarchistisch en anti-autoritair? ‘We don’t need no edu- cation / We don’t need no thought control’, weet je wel?

Anton:Bwa, vroeger stond ik ook wel sceptisch tegenover de muziekindustrie, maar tegenwoordig interesseert dat alternatieve gedoe me niet meer. Integendeel, ik heb een mateloze bewondering voor commerciële muziek. Wat alternativo’s platte of oppervlakkige muziek noemen, is vaak heel intelligent gemaakt. Dát wil ik tijdens deze opleiding dus leren: hoe je een liedje als producer heel toegankelijk kan maken.

Peter: Mijn vrienden in het jeugdhuis zeggen ook altijd dat ik aan de Rock-academie mijn puurheid ga verliezen. Maar cool of niet cool: I don’t care. Ik wil met de kennis en ervaring die ik daar opdoe gewoon een betere zanger en liedjesschrijver worden. Als ik over drie jaar een tiental nummers heb geschreven waarover ik tevreden ben,zal ik al heel blij zijn.

Komaan, droom je er stiekem niet van om de nieuwe Tom Barman te worden?

Peter: Ja, natúúrlijk wel. Maar mijn vrienden lezen misschien mee, hé. Als ik in mijn eerste interview al meteen luid loop te toeteren dat ik de nieuwe Barman word en ik sta over drie jaar nog nergens, zullen ze mij allemaal eens goed uitlachen. Dus voorlopig doe ik het gewoon voor de fun (lacht).

De Belgische Rockacademie.Vanaf 15/9. Info: www.phl.be/phlmusic

DOOR VINCENT BYLOO

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content