Geert Zagers
Geert Zagers Journalist bij Knack Focus

Reinhart Croon (38) is illustrator en striptekenaar van onder meer ‘Hunker Bunker’, waarmee hij vorig jaar de Publieksprijs van de Knack Focus Stripstrijd won. Op 29 oktober tekent hij live voor publiek tijdens Kunst om 8 in de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience, die zich voor de gelegenheid in fiftiesstijl onderdompelt. Meer info: kunstom8.be en reinhart.be.

Een prentje uit mijn strookjesstrip Hunker Bunker.Ik speel mee in mijn eigen strip, samen met mijn vrouw en onze tweelingdochters. Ik houd ervan om in de huid van een stripfiguur te kruipen. In het begin speelde ik echt een rolletje, maar nu de reeks wat langer loopt, merk ik dat ik er meer van mezelf durf in te stoppen. De grenzen tussen mijn personage en mezelf vervagen. En het aardige is dat alleen ik weet welke dingen levensecht zijn en welke niet.

Een stripfiguur moet een kuif hebben. En zeker als zijn tekenaar een Kuifje-adept is. Behalve mijn passie voor Kuifje en De Klare Lijn refereert dat kapsel ook naar een andere held van mij. Sinds ik The Smiths op televisie zag met Bigmouth Strikes Again is er iets voorgoed veranderd in mij. Sindsdien ben ik blijven volgen wat Morrissey uitvreet. Maar goed, met haarlak een kuif bijeen spuiten, is toch alweer twintig jaar geleden.

Ik kook graag. Ik teken thuis, en dan word je vanzelf een huisman. Mijn vrouw heeft me leren koken, en zodra ik het onder de knie had, heb ik haar de keuken uitgewerkt. Soep koken heeft wel iets van tekenen. Het is allebei bedrieglijk simpel. Je hebt maar enkele ingrediënten nodig. Je kookt met de groenten die je krijgt – van de opdrachtgever. En dan is het aan jou om met iets persoonlijks en verrassends op de proppen te komen. Iets wat de klant smaakt bovendien. Nu, in de keuken ontspan ik me – het kan me weinig schelen als de soep geen succes is. Maar aan mijn tekentafel ben ik een moeilijk mens. Bijna elke tekening weer ga ik door een hel voor ik het resultaat durf te tonen. Ervaring verhelpt dat jammer genoeg niet. Een tekening is twee keer niks. Enkele lijnen, zwart op wit. Maar dat wil ook zeggen dat je niets hebt om je achter te verstoppen.

Mijn familieleven speelt zich af rond de tafel. Een vierkanten houten tafel in Permekestijl. Zowel de leuke als de frustrerende ervaringen worden er gedeeld. Pure therapie. En omdat je aan het eten bent, gebeurt het haast per ongeluk. Het is ook een ideale manier om contact te houden in drukke tijden – onze jeugdvrienden zijn elke vrijdag welkom om aan te schuiven. Weet je, een tafel kan niet zonder gesprek. Zolang mensen nog met elkaar aan tafel willen zitten, is er hoop.

GEERT ZAGERS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content