Robin Verheyen herwerkt Thelonious Monk: ‘Zou het niet leuk zijn om dat heel traag te spelen?’

© Charlie Dekeersmaecker
Bart Cornand
Bart Cornand Redacteur Knack

Knack Focus duikt in de studio met een Belgische band. Deze week springen we binnen bij MixMonk.

Locatie: Motormusic (Mechelen)

Duur: 1 avond soundcheck, 2 dagen opnames

Producer: Robin Verheyen

Titel: MixMonk

Releasedatum: 1 maart

‘In 2017, ter gelegenheid van het honderdste geboortejaar van pianist Thelonious Monk, vroeg Bozar me een project in elkaar te steken’, vertelt saxofonist Robin Verheyen (35), die u behalve van zijn solowerk ook als drijvende kracht achter TaxiWars kent. Hij woont sinds jaren in New York en omstreken, maar komt eind maart, begin april uitgebreid het album van MixMonk presenteren. ‘Ik kwam al snel bij pianist Bram De Looze (28) terecht. Met drummer Joey Baron (63) had ik al gespeeld, en ik wilde graag meer met hem werken. Ik wist dat hij de geknipte man hiervoor was. Het klikte, en het werd al snel duidelijk dat het niet bij dat ene concert zou blijven. Toen kwam het plan om een album te maken.’

Baron vertoeft in de hoogste kringen van de jazz, onder meer in de cercle rond avant-gardist John Zorn. ‘Het hielp dat ik al een band had gehad met pianist Marc Copland, en ook albums van hem had geproducet waarop Joey de drummer was’, zegt Verheyen. ‘In 2013 stonden we bovendien samen op Jazz Middelheim. Op die manier kweek je een muzikale band en groeit het vertrouwen. Oók toen ik met de jonge Bram kwam aanzetten. Bram heeft een enorme verbeelding, hij denkt heel breed en toch voelde ik bij hem op zijn achttiende al een diepe kennis van de traditie. Hij durft af en toe níét te spelen, even te kijken waar de muziek naartoe gaat, en dan terug te komen. Dat vind ik een grote kwaliteit in een muzikant.

‘We hebben in Motormusic heel basic gewerkt: met z’n drieën in één ruimte, zonder tussen-schotten. Dat is genadeloos: er is géén ruimte voor fouten, achteraf kun je niets fiksen. Een take is erop of niet. De grootste uitdaging was een eigen verhaal te vertellen aan de hand van stukken van Monk, en ze met elkaar te verbinden. Neem nu een compositie als Boo Boo’s Birthday. Ik dacht: zou het niet leuk zijn om dat heel traag te spelen? Dat stuurt de melodie meteen een andere richting uit, en de hoekigheid van Monk wordt nog uitvergroot. Op dezelfde manier brachten we Monk in onze eigen composities. Geloof me, als je net Boo Boo’s Birthday hebt gespeeld, gebeurt er iets met je hersenen.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content