Een werkloze vertegenwoordiger wil dat zijn vrouw op dieet gaat, omdat hij denkt dat zijn collega’s haar dik vinden. Een slapeloze vrouw heeft een gesprek met haar buurman. Een koppel bejaarden gaat bingo spelen en ontdekt dat enkele anderen hun vaste plaatsen hebben ingenomen. Twee jonge ouders maken ruzie over hun wenende baby. Liefhebbers van spannende en ingewikkelde plots zullen wellicht niet meteen vallen voor de kortverhalen van Raymond Carver.

Schijn bedriegt echter. Voor zijn personages zijn de weinig wereldschokkende gebeurtenissen in de verhalen wel ingrijpend. Hun leven wordt op zijn kop gezet en ze worden geconfronteerd met emoties die ze jarenlang hebben ingehouden. Daardoor zijn de kortverhalen veel rijker dan ze lijken; zo rijk zelfs dat je uit één ervan een volledige film kunt distilleren (zoals het recente Jindabyne, over enkele mannen die op een visuitstapje een lijk ontdekken) en door er een paar te combineren zelfs een epos van drie uur ( Short Cuts van Robert Altman).

De hoofdpersonages in Carvers verhalen zijn meestal eenvoudige, noeste arbeiders en hun vrouwen, die proberen rond te komen met het weinige dat ze hebben. De reden daarvoor is simpel: Carver was ook zo. De auteur werd in 1938 geboren in een uithoek van de VS, als zoon van een arbeider en een serveerster. Zijn schrijfwerk gebeurde vooral in zijn vrije tijd, omdat hij, om in zijn levensonderhoud en dat van zijn familie te voorzien, allerlei jobs moest aannemen, van conciërge tot besteljongen. Net als veel van zijn personages vluchtte Carver in de alcohol, een gesel die hem altijd zou achtervolgen.

Toen hij in 1988 stierf aan longkanker, werd Carver door velen beschouwd als de beste schrijver van kortverhalen uit de Amerikaanse literatuurgeschiedenis. ‘America has just lost the writer it could least afford to lose’, zo vatte Robert Gottlieb, op dat moment de hoofdredacteur van The New Yorker, het overheersende gevoel samen op een herdenkingsplechtigheid. Naast de originele bundels bestaan er ook veel compilaties met een selectie uit Carvers werk – zoals Short Cuts, verschenen naar aanleiding van Altmans film. Wie hem in het Nederlands wil lezen, kan daarvoor het beste terecht bij Wil Je Alsjeblieft Stil Zijn, Alsjeblieft (Prometheus), een soort ‘best of’ van Carver met verhalen uit Will You Please Be Quiet, Please?, What We Talk About When We Talk About Love en Where I’m Calling From?