Frank Sinatra had er nog bij gemoeten. En Dr. John. Die ene Ethiopische bluesplaat ook. En de psychedelische sixtiesband Electric Prunes. Om maar te zeggen: Paul Webb had het lastig om zijn uitgebreide lijst essentiële platen – stuk voor stuk albums met een sublieme klankkleur – tot tien te herleiden. En avant, voor hij wéér van gedacht verandert!

Pink Floyd Wish You Were Here 1975

‘Het eerste album waarvoor ik mijn spaarvarken plunderde, en een belangrijke invloed voor alles wat ik nadien heb gedaan.’

Miles Davis Sketches of Spain 1959

‘Een hoogtepunt in de samenwerking van Miles Davis met arrangeur Gil Evans, en het ultieme bewijs dat het in de jazz niet draait om het aantal noten dat je speelt, wel hoe je er ruimtelijkheid mee creëert.’

Neil Young Harvest 1972

‘Schitterende plaat, onder andere wegens de eenvoud van de drumpartijen, de nederigheid in de zanglijnen en de pathos. Een plaat van hetzelfde kaliber is Van Morrisons Astral Weeks – diens andere werk boeit mij dan weer veel minder.’

Booker T. & The MG’s. Green Onions 1962

‘Het titelnummer was de eerste hit voor de huisband van het Staxlablel . Geluidstechnisch is het een van de beste songs ooit. Tijdens de Beth Gibbonstournee gebruikten we het als publieksopwarmer. In welk deel van de wereld we ook waren, en welk ook het soundsystem was: het klonk nóóit minder dan briljant.’

Afrika Bambaataa & The Soulsonic Force Planet Rock 1986

‘Tijdens onze eerste passage in New York, ergens in 1981, ontdekte ik de hiphop. Het genre was nog niet overzee geraakt – wat zou het: het kreeg amper airplay in Amerika zelf – en blaakte nog van de creativiteit. In Planet Rock zitten elementen van de Duitse elektropop, Britse rock en Afro-Amerikaanse disco. Beat that!’

Grace Jones Nightclubbing 1981

‘Wat mij betreft de beste plaat van de jaren 80 – een van de weinige uit die periode die ik nu nog opleg als ik in mijn eentje thuis ben. En dat is wat mij betreft een belangrijke waardemeter voor goede muziek ( Lacht).’

Tom Waits Closing Time 1973

‘Ik houd van nagenoeg alles wat hij gemaakt heeft, maar ik heb vooral een zwak voor zijn producties uit zijn beginjaren, toen hij onderdak had bij Asylum Records. En van al zijn songs is Martha toch mijn absolute favoriet.’

Sly & the Family Stone There’s a Riot Goin’ On 1971

‘Toen ik voor het eerst de kleinste studio van ICP betrad, waar we behalve de cellopartijen het hele album van Dez Mona ingeblikt hebben, moest ik meteen aan deze plaat denken. Het heeft met de atmosfeer te maken: There’s a Riot Goin’ On geurt naar de seventies, net zoals ons ICP-hok.’

Nina Simone I Put A Spell On You 1965

‘Beth Gibbons heeft me in het oeuvre van de souldiva ondergedompeld, en ik kan haar daar niet dankbaar genoeg voor zijn: Nina Simone is een van de Grootste Muzikanten Ooit. Dat hadden de jongens van Dez Mona eerder door dan mij, moet ik toegeven ( Lacht).’

Cab Calloway Cab Calloway & His Orchestra 1939-1940

‘Ik houd van veel opnames uit de jaren 30 en 40, en er valt ongetwijfeld een pak méér te ontdekken uit die periode, maar als ik er een artiest moet uitpikken, dan deze. Calloway was een topentertainer, een uitstekend jazzzanger en een superieur scatter. Hij was een van de vaste artiesten van The Cotton Club in New York, en onder andere Dizzy Gillespie speelde in zijn orkest.’

(K.D.)

PAUL WEBB OVER TALK TALK : ‘We hebben nooit beweerd dat we de beste groep van de wereld waren, we zeiden alleen dat alle andere bands zwaar suckten.’