Bardot en Gainsbourg revisited – Scarlett Johansson heeft niet alleen noten op haar zang die ze van Tom Waits heeft geleend. Bij wijze van vriendendienst blikte ze met singer-songwriter Pete Yorn een duetplaat in.

Break Up

Pop

Atco/Rhino

Toen we Pete Yorn acht jaar geleden interviewden naar aanleiding van zijn debuut (een niet onaardig powerpopvehikel) ging zijn manager nadrukkelijk binnen gehoorafstand de krant zitten lezen, hoewel de Brusselse hotellobby hem daartoe véél comfortabeler hoekjes bood. Als Yorn al niet zelf obsessief een carrière voor zijn persoontje in elkaar aan het timmeren was, dan toch zeker iemand anders. Hey, dat mag natuurlijk. Alleen: Yorn had Hollywoodconnecties en in het licht van de gezichtloze platen die hij daarna uitbracht, was dat een beetje verdacht. Toen ons de mare bereikte dat uitgerekend déze vent een geluidsdichte ruimte zonder ramen was mogen induiken met Scarlett Johansson schoten ons tal van nieuwe verwensingen te binnen.

Nu, het pleit voor Pete Yorn dat hij Johansson tenminste heeft áángezocht om een duetplaat à la Serge Gainsbourg en Brigitte Bardot op te nemen. In een vloek en een zucht hadden de twee acht Yornsongs en één cover ingeblikt, waarmee ze de nasleep van een op de klippen gelopen relatie evoceerden. Het resultaat bleef evenwel nog drie jaar op de plank liggen, tijd genoeg voor ScarJo om officieel als zangeres te debuteren met haar Tom Waitscoverplaat Anywhere I Lay My Head.

In tegenstelling tot Johanssons mannelijke antagonist op die cd, de van TV on the Radio bekende producer David Sitek, voelde Yorn geen aandrang om de actrice ook muzikaal te omringen met de flou artistique die de meesten van haar filmpersonages kenmerkt. Op Break Up domineren de sober ingekleurde songs en uiteraard de (samen)zang. Hoewel Johansson niet bepaald een geweldige zangeres is, bezit ze een krolse stem die je veeleer met een zwarte southern belle dan met haar wittedoekimago associeert. Een meevaller, ja, in tegenstelling tot het vaak amechtige gekreun waarvan Yorn definitief een handelsmerk lijkt te hebben gemaakt.

Het knettert dan ook niet tussen de twee zoals het dat wel deed bij het She & Himduo M. Ward en Zooey Deschanel. Opener en single Relator huppelt vrolijk The Beatles achterna, I Don’t Know What To Do ruikt van ver naar country (een geurtje dat Johansson best vaker mag opstrijken), Blackie’s Dead kan bogen op een goeie hook, en ook met Clean haalt songwriter Yorn nog net een voldoende. Eén miskleun slechts: de verveeld gezongen, zelfs irriterende cover van Chris Bells I Am the Cosmos, een parel van een song nochtans, die het ongeluk had perfect in het concept van deze plaat te passen.

Break Up is een amper 29 minuten tellend tussendoortje, maar pareert net door die lengte de meeste kritische oprispingen. Hoe noemen we dat? Niet onaardig.

DOWNLOAD

Relator

I Don’t Know What To Do

Blackie’s Dead

KURT BLONDEEL