Paul Jambers was al journalist toen er nog geen sprake was van het internet. Maar hij is nu welblij dat hij niet meer in archieven moet duiken.

Heb je als journalist een innige relatie ontwikkeld met het internet?

Ik werk alleen gericht met het internet. Op het gemak rondsurfen doe ik niet. Waarom zou ik? Ik zoek wel heel veel op – dat is natuurlijk ook de essentie van het internet. Als ik een non-fictieboek lees, dan zoom ik via Google Maps in op de plaatsen waar het zich afspeelt. Nu lees ik bijvoorbeeld De heilige wereldoorlog van Jef Lambrecht en dan bekijk ik die historische plekken via het internet.

Mag ik daaruit afleiden dat je blij bent met de komst van hetinternet?

Het is een wonder, ik ben er ongelooflijk blij mee. Vroeger vond je heel veel dingen niet. Je had wel jaarboeken en encyclopedieën, maar die waren enorm tijdrovend. Nu vind je alles. Je kunt een verhaal van 25 jaar geleden checken op feiten, je vindt zelfs de line-up van festivals uit die tijd. Ik houd alles bij, ik ben bijna een archivaris, maar gebruik toch heel vaak het internet.

Stoor je je niet aan onbetrouwbare bronnen?

De informatie is vaak onbetrouwbaar, dat klopt, maar je vindt wel snel aanknopingspunten, een naam of een gegeven waarmee je aan de slag kunt. In dat netwerk kun je weer verder gaan zoeken, dat vind ik boeiend.

Wat vind je van de trend van de burgerjournalistiek die overalopduikt in de vorm van blogs?

Ik heb op die blogs al heel wat onzin gelezen, dus ik houd me er niet mee bezig. Je kunt reageren op alle artikels en mensen spuien voortdurend hun mening, maar wie heeft daar iets aan? Ik vind dat journalistiek een vak is dat beoefend moet worden door pro-fessionals, die hun bronnen checken. De rest is flauwekul.Ik zal nooit op een blog lezen wat politici te vertellen hebben.

Lees je de kranten online?

Ik heb een abonnement op een heleboel kranten, zodat ik ze ook online kan lezen. Dat is erg handig – zeker als ik in het buitenland zit – maar ik verkies toch de papieren versie. De krant doornemen, ’s morgens bij de koffie, is een ritueel. Het voordeel van kranten online lezen, is dat het sneller gaat. Ik koop er drie of vier per dag, die kan ik niet volledig uitspitten, natuurlijk.

Wat vind je van socialenetwerksites zoals Facebook?

Ik krijg altijd aanvragen van mensen die bevriend willen worden op Facebook. Die delete ik onmiddellijk. Ik vind dat een aantasting van mijn privacy. Ik zou graag naar andere mensen kijken, maar zal zelf nooit een account aanmaken. Spijtig genoeg voor mijn vrienden wil ik niet met mijn naam en gegevens in zo’n bestand terechtkomen. Er zijn voorbeelden legio van politici die in een bepaald circuit van vrienden zaten en die daarvan nadeel hebben ondervonden. Zoiets wil ik niet.

‘Ik heb het gedaan’, het nieuwe boek van Paul Jambers,verschijnt eind september bij uitgeverij Meulenhoff/Manteau.