Hotchner’s Own – A.E. Hotchner bezegelt zijn 53-jarige vriendschap met de in 2008 overleden acteur Paul Newman in een nogal schetsmatige verzameling van anekdotes.

A.E. Hotchner, Simon & Schuster, 234 blz., euro20

Van A.E. Hotchner kent u wellicht het verhaal King of the Hill, dat door Steven Soderbergh tot een scenario bewerkt en verfilmd werd in 1993. Hotchner heeft een niet onaardige verzameling toneelstukken (doorgaans bewerkingen) en scenario’s (hoofdzakelijk voor televisie) geschreven, maar hij trad vooral in de spotlights als partner van Paul Newmans Newman’s Own-producten en als auteur van boeken over Doris Day en Ernest Hemingway. Het was trouwens via een tv-adaptatie van Hemingways verhaal The Battler dat Hotchner in 1955 Paul Newman ontmoette, niet enkel het startschot voor zowel Newmans als Hotchners carrière, maar ook het begin van hun vriendschap.

Paul and Me is geen biografie pur sang, maar leest in de eerste plaats als een verzameling anekdotes, die niet chronologisch geordend zijn. Hotchner rakelt verschillende dialogen op en veroorlooft zich hierin vele zogenaamde ‘dichterlijke vrijheden’. De gesprekken tussen hem en Newman alsook – weinig zeggend – gebabbel tussen pakweg Robert Redford, Jack Valnti, Paul Newman en hemzelf moeten Hotchners sterk persoonlijk getinte biografie pit geven, maar zijn slasaus smaakt flets. De lezer verneemt – met een gevoel van stijgende irritatie – onder meer dat beide vrienden van Budweiser hielden, dat Newman iedereen onder tafel kon drinken, verlekkerd was op hamburgers en af en toe met zijn kameraad ging vissen op een boot genaamd CACA.

Over Newman de acteur kom je bitter weinig te weten: Hotchner maakt er zich met een banale opsomming van filmtitels af. In Paul and Me staat nu eenmaal zijn vriendschap met de ster centraal en je krijgt vrij snel het gevoel dat Hotchner als een strontvlieg het dagelijkse leven van Newman op de voet volgde. Paul and Me dreigt eventjes interessant te worden in de passages over de dood van Scott, Newmans zoon uit zijn eerste huwelijk. Newman spreekt over zijn slechte relatie met zijn eigen vader en betreurt het feit dat hij zijn zoon nooit heeft omhelsd. Newman kon via zijn personages wel degelijk emoties uiten, maar had het in zijn dagelijkse leven moeilijk om de gevoelens de vrije loop te geven.

Piet Goethals