Onweerstaanbare twang

14-08-2007, 22:00 Bijgewerkt op: 07-12-2020, 22:00

Ze komen uit Birmingham, zijn beste maatjes met Editors en volgens Zij Die Het Kunnen Weten zijn ze de nieuwe Oasis, de nieuwe Coldplay en de nieuwe Happy Mondays in één handzame voordeelverpakking. Maar oordeelt u vooral zélf over The Twang, deze week op Pukkelpop bijvoorbeeld.

‘De Grote Revanche Tour’: zo noemt zanger Phil Etheridge – geen verwantschap met Melissa – de Britse tournee die The Twang momenteel naar precies dié concertzalen brengt die hen een jaar geleden niet eens als voorprogramma wilden boeken. Het tij keerde toen het Britse Radio 1 en New Musical Express geheel onbezoldigd de promotie van The Twang gingen verzorgen en de platenfirma’s bij Etheridge en co. in de rij gingen staan.

Phil Etheridge: It was crazy, man! Gelukkig hebben we een goeie manager én een advocaat die erop toezagen dat we ons niet langs alle kanten lieten naaien, want zelf weten we natuurlijk niets af van onderhandelen. Eigenlijk gingen we alleen maar mee naar die zakenlunches om eens goed te eten op kosten van die corporate suits.

Naar verluidt maakte je er een erezaak van altijd kaviaar te bestellen.

Etheridge: Natuurlijk! Als je met dat soort volk aan tafel zit, neem je niet waar je zin in hebt, maar pik je er met- een het duurste gerecht uit. Niet slecht trouwens, kaviaar. Nou ja, zoals fish & chips ook niet slecht zijn.

Noem eens een paar invloeden die we niet noodzakelijk in jullie muziek zouden herkennen.

Etheridge: Dan moet ik zeker The Smiths vernoemen. Vroeger luisterden we ook veel naar rave en jungle, al zul je dat niet aan onze muziek horen. En Paul Merson is ook een grote invloed.

Moet ik die kennen?

Etheridge: Een voetballer, but he’s a godlike genius! We willen even goed worden in muziek als hij in voetbal. Daarom is hij ons grote voorbeeld.

In het boekje bij jullie cd staat een tas van Adidas afgebeeld. Een weinig subtiele vorm van product placement?

Etheridge: Nee nee, die tas heb ik ooit gekregen van een priester. Vroeger werkte ik als onderhoudsman van vaste tapijten en op een keer was ik aan het werk in het achterzaaltje van een kerk toen ik die zak zag staan. Ik zei tegen de priester dat ik het een mooie tas vond en hij heeft ‘m mij zomaar gegeven. Sindsdien gaat die zak overal met ons mee als talisman. Hij heeft ons alleen maar voorspoed en geluk gebracht. Niet moeilijk natuurlijk, hij is door de Heer zélf gezegend! Nu ik er zo over nadenk: misschien hebben we onze carrière wel te danken aan God.

Intussen is jullie single ‘Two Lovers’ hier al geregeld op de radio te horen. Hoe voelt het om …

Etheridge: … big in Belgium te zijn? Geweldig leuk, dankuwel (lachje). Maar ik kan er echt niet bij dat zo’n nummer daar op de radio gespeeld wordt, terwijl ik het een jaar geleden nog zat te schrijven op het toilet.

Pardon?

Etheridge: Jazeker: op het toilet. Ik had er net twee afgeknepen toen mij om voor de hand liggende redenen de zin ‘Two lovers swimming in the pool’ te binnen schoot. Mét een bijbehorende melodie, alstublieft! Toen we dat nummer later met de groep afwerkten, heb ik die zin toch maar veranderd in ‘Two lovers stop for kisses on the wall’. Ik dacht dat ik het nummer anders nooit live zou kunnen zingen zonder in lachen uit te barsten.