Leerde zijn volk in zijn eigen taal rocken als een geilneef.

‘Jean Blaute heeft me uit het slop geholpen’, biechtte Raymond van het Groenewoud ooit op aan muziekjournalist Marc Didden. Zijn eerste twee albums, Je Moest Eens Weten Hoe Gelukkig Ik Was en Ik Doe Niet Mee, had de zanger onder de vleugels van de Nederlandse producer Hans Van Hemert gemaakt. Ongelukkig met de arrangementen, wou hij daar weg. Van Hemert liet hem gaan en zou daar spijt van krijgen. Want vanaf dan ging het enkel bergop.

Jean Blaute werd eerst bij de single Meisjes betrokken. Omdat die warm ontvangen werd op de radio, kreeg de gebrilde geluidsarchitect van platenfirma EMI het licht op groen om met Raymond een volledig album in elkaar te lassen. ‘Over concept, format of marketing werd in die tijd niet gesproken’, zegt Blaute. ‘Om die reden is Nooit Meer Drinken zo gevarieerd. Raymond was toen al de man van vele muziekjes.’

Er werd wat afgelachen in de studio, getuigt Blaute. ‘Toen Raymond nog in Nederland opnam, durfde hij niet door te zingen. Dat hoor je op zijn eerste platen: zijn stem klinkt er te netjes en gekunsteld op. Van mij mocht hij de microfoon omverblaffen.’

Het autobiografische element is op Nooit Meer Drinken nauwelijks gecamoufleerd. Daniëlle gaat over zijn toenmalige vriendin, Zjoske Schone Meid over een ex-lief. Intimistische songs als Winterochtend, Daniëlle en Bij Elkaar en swingende energiestoten als Feest en Crazy Pub houden elkaar mooi in evenwicht op het album. ‘Omdat we toen geregeld op bals speelden, schreef Raymond bewust enkele nummers waarop mensen konden dansen en wij ons muzikaal konden uitleven’, verklaart Blaute.

Meisjes werd voor het album in een ander jasje gestoken. ‘In de singleversie zaten piccolo-fluiten en een glockenspiel. In een recensie in Humo had Guy Mortier geschreven dat hij het een leuk nummer vond, alleen spijtig van de cabareteske draai die Jean Blaute eraan had gegeven. Nu moet je weten dat die fluitjes Raymonds idee waren. Op de elpee heb ik ze vervangen door een onnozele gitaarsolo. Daar heb ik nu spijt van. Ik heb gezworen me nooit nog door de mening van een journalist te laten leiden.’ ( lacht)

Meisjes was niet alleen de dijk van een hit die de weg naar de roem openlegde, het was bovenal een statement. Niemand had ooit tevoren zo rauw en geil over liefde en seks gezongen in het Nederlands. ‘Ik denk dat Frank Vander linden, Stijn Meuris en Luc De Vos het belang van Raymond wel erkennen, maar onze generatie vergeet soms dat er vóór hem het grote niets was. Pop en Rhythm & Blues in onze taal bestonden toen nog niet.’

Johan Verminnen en Kris De Bruyne stonden perplex toen ze Meisjes hoorden. Wat moesten ze daar nu nog tegenover stellen? ‘Er waren ook tegenkantingen, hoor. Zoals een beschonken Bram Vermeulen die Meisjes verschrikkelijk en debiel noemde. De verslagenheid klonk zo hard door in zijn betoog dat het me niet verbaasde dat hij later van mening veranderde.’ ( lacht)

Het vers “ze komen zelden klaar” werd en public met opgestoken middenvingers onthaald, maar het ironische Italianen oogstte pas écht een storm van protest. ‘Gefrustreerde schoolmeesters zagen niet dat Raymond daarin alle clichés die over Italianen bestonden op een hoopje gooide. De song werd zelfs een tijdje verboden op de radio. We konden er niet bij dat we voor zoiets gecensureerd werden.’

Blaute, net als Van het Groenewoud een muzikantenzoon, werd na de Nooit Meer Drinken-sessies bij begeleidingsgroep De Centimeters ingelijfd. Een unieke groep, weet hij nu. Hij beschouwt bassist Mich Verbelen en drummer Stoy Stoffelen nog altijd als broers. ‘We traden vijf jaar aan één stuk op, zonder vakantie. We speelden Nederland plat en stonden op alle grote festivals. We waren zo tight: dat was echt apart.’

‘Meisjes was een statement. Niemand had ooit tevoren zo rauw en geil over liefde en seks gezongen in het Nederlands.’

(P.V.D.)

JEAN BLAUTE OVER RAYMOND VAN HET GROENEWOUD

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content